Аранжавая | |
---|---|
англ. Orange River | |
Характарыстыка | |
Даўжыня | 2200 км |
Басейн | 973 тыс. км² |
Расход вады | 800 м³/с |
Вадацёк | |
Выток | Драконавыя горы |
• Каардынаты | 28°53′48″ пд. ш. 29°01′05″ у. д.HGЯO |
Вусце | Атлантычны акіян |
• Каардынаты | 28°37′51″ пд. ш. 16°27′00″ у. д.HGЯO |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Атлантычны акіян |
|
|
Краіна | |
— выток, — вусце | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Аранжавая (англ.: Orange River, афр.: Oranjerivier) — рака ў паўднёвай Афрыцы.
Бярэ пачатак у Драконавых гарах на мяжы ПАР і Лесота, працякае па тэрыторыі Намібіі і ўпадае ў Атлантычны акіян. Даўжыня ракі 2200 км, плошча вадазбору 973 тыс. км².
Найбуйнейшы прыток — рака Вааль. Сярод прытокаў — Малопа, Фіш.
На рацэ Аранжавая размяшчаецца вядомы 146-метровы вадаспад Аўграбіс (ПАР).
Некаторыя з самых ранніх дакаланіяльных жыхароў называлі раку ǂNūǃarib, маючы на ўвазе яе чорны колер, а часам і проста Kai !Arib («Вялікая рака»), адкуль паходзіць афрыкаанская версія Gariep і ранняя галандская назва Groote Rivier, што азначае «Вялікая рака»[1]. Рака была названа Аранжавай ракой палкоўнікам Робертам Горданам, камандзірам гарнізона Аб’яднанай Ост-Індскай кампаніі (VOC) у Кейптаўне, падчас паездкі ва ўнутраныя раёны ў 1779 годзе Гордан назваў раку ў гонар Вільгельма V Аранскага.
Папулярнае, але няправільнае меркаванне: рака была названа ў гонар нібыта аранжавага колеру вады, у адрозненне ад колеру яе прытока — ракі Вааль, якая сама паходзіць ад назвы «ǀHaiǃarib» «бледная рака» («вааль» з афрыкаанс азначае «бледны» ці «шэры»). Пасля падзення рэжыму апартэіду ў Паўднёвай Афрыцы імя «Гарыеп» часцей выкарыстоўваецца ў афіцыйнай стылістыцы, назва «Аранжавая» мае большае міжнароднае прызнанне.
Рака Аранжавая мае адносна мізерную разнастайнасць відаў. У выніку даследвання 2011 года з 13 762 рыб выяўлена толькі 16 відаў. Тры з іх — сазан, мазамбікская тыляпія і гамбузія — не карэнныя. Яшчэ адзін экзатычны від, стронга радужная, сустракаецца ў вярхоўях рэк Лесота.
У рацэ Аранжавая няма буйных жывёл. Яна працякае за межамі арэала нільскага кракадзіла, і хоць бегемотаў калісьці было шмат, іх знішчылі на палявалях ў 1800-х гадах.