Арка́да (ад фр.: arcade) — рад аднолькавых па форме і памеру арак, якія абапіраюцца на калоны або на прамавугольныя ці квадратныя слупы - устоі. Устоі могуць быць упрыгожаны пілястрамі або паўкалонамі, што падтрымліваюць антаблемент, які вянчае аркаду.
Выкарыстанне раду арак павялічвае трываласць канструкцыі, таму аркады выкарыстоўваюцца для падтрымкі даху ці антаблементу і могуць вытрымліваць вялікія нагрузкі.
Аркады ўжываліся пры будаўніцтве старажытных акведукаў, пазней рымляне выкарыстоўвалі іх пры пабудове вялікіх сцен (Калізей).
У сярэднявечных англійскіх саборах і кляштарах сустракаліся крытыя аркады, якія ўяўляюць сабой крыты праход, як вядзе ад трансэпта ці нефа царквы да ўнутраных памяшканняў. Часта крытая аркада прылягала да кляштара з усходняга боку, закрываючы праходы, размешчаныя ў крыжападобных цэрквах паўднёвей трансепта. У Глостэршырскім саборы (1029 г.) крытая аркада размяшчаецца ў заходнім канцы нефа. Крытая аркада сустракалася ў вялікіх хрысціянскіх цэрквах XI стагоддзя (Вінчэстэрскі і Дарэмскі саборы).
Арка, якая прыпёрта да сцяны і не мае скразных пралётаў, завецца сляпой або несапраўднай. Рад сляпых арак утварае аркатуру.
Аркада (архітэктура) на Вікісховішчы |