Аркадзь Бейнусавіч Мігдал

Аркадзь Бейнусавіч Мігдал
руск.: Аркадий Бенедиктович Мигдал
Дата нараджэння	26 лютага (11 сакавіка) 1911
Месца нараджэння	Ліда, Лідскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя[1]
Дата смерці	9 лютага 1991(1991-02-09) (79 гадоў)
Месца смерці	Прынстан, акруга Мерсер^[d], Нью-Джэрсі, ЗША
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР^[d]  СССР
Род дзейнасці	фізік-тэарэтык, пісьменнік-дакументаліст, вучоны-ядзершчык, папулярызатар навукі
Навуковая сфера	ядзерная фізіка, фізіка[2], Ядзерная рэакцыя[2], iанізацыя[2], тэарэтычная фізіка[3] і папулярызацыя навукі[3]
Месца працы	Інстытут фізічных праблем імя П. Л. Капіцы РАН^[d] Нацыянальны даследчы ядзерны ўніверсітэт «МІФІ» Курчатаўскі інстытут^[d] Інстытут тэарэтычнай фізікі імя Л. Д. Ландау РАН^[d]
Навуковая ступень	доктар фізіка-матэматычных навук і акадэмік АН СССР^[d] (1966)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	фізічны факультэт Санкт-Пецярбургскага дзяржаўнага ўніверсітэта^[d]
Навуковы кіраўнік	Мацвей Пятровіч Бранштэйн^[d]
Член у	Расійская акадэмія навук Акадэмія навук СССР
Узнагароды	Landau Gold Medal^[d] (1977)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аркадзь Бенядзіктавіч (Бейнусавіч) Мігда́л (11 сакавіка 1911, Ліда — 9 лютага 1991, Масква) — савецкі фізік-тэарэтык.

Біяграфія

Аркадзь Бейнусавіч Мігдал нарадзіўся на Беларусі. У Першую сусветную вайну, чатырохгадовым, разам з бацькамі ўцёк ад немцаў у Пецярбург. Пасля заканчэння школы паступіў у Ленінградскі ўніверсітэт, адкуль яго выгналі ў 1931 годзе за «непралетарскае паходжанне». У 1933 годзе быў арыштаваны, яго выпусцілі праз семдзесят дзён.

У канцы 1930-х гадах будучы акадэмік заняўся разглядам праблемы ўзаемадзеяння нейтронаў з атамамі. У выніку ім быў развіты арыгінальны метад «устрэсвання», які прынёс аўтару заслужаную вядомасць.

У 1943—1945 гадах А. Б. Мігдал працаваў у Інстытуце фізічных праблем Акадэміі навук СССР, з 1944 года прафесар Маскоўскага інжынерна-фізічнага інстытута. У 1945—1971 гадах у Інстытуце атамнай энергіі. У 1947 годзе быў апанентам на абароне кандыдацкай дысертацыі А. Дз. Сахаравым. З 1971 года працуе ў Інстытуце тэарытычнай фізікі АН СССР.

Член-карэспандэнт АН СССР (1953), акадэмік АН СССР (1966).

Узнагароджаны ордэнамі Леніна і Працоўнага Чырвонага Сцяга.

У навуцы

А. Б. Мігдал — заснавальнік новых кірункаў у ядзернай фізіцы і фізіцы металаў. Развіў тэорыю дыпольнага і квадрапольнага выпраменьвання ядраў і тэорыю іанізацыі атамаў пры ядзерных рэакцыях. Распрацаваў тэорыю шырокіх ліўняў. Разгледзеў уплыў шматкратнага рассейвання на тармазное выпраменьванне і развіў метад рашэння квантавай задачы многіх целаў. Дастасаваў тэорыю звышправоднасці да пытанняў будовы ядраў і вылічыў моманты інерцыі цотных і няцотных ядраў. Развіў колькасную тэорыю ядра, заснаваную на прымяненні метадаў квантавай тэорыі поля. Даследаваў праблему палярызацыі і вакууму ў моцных магнітных палях.

У навуковы ўжытак увайшлі такія азначэнні, як асаблівасць Мігдала-Кона, скачок Мігдала, канстанта Мігдала.

Зноскі

1. Мигдал Аркадий Бейнусович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
2. Czech National Authority Database Праверана 4 красавіка 2023.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>
3. Czech National Authority Database Праверана 18 красавіка 2023.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

Літаратура

• Мігдал Аркадзь Бейнусавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. С. 330.
• В. Белянкевіч. Акадэмік Аркадзь Мігдал: Аповесць пра шчаслівага чалавека // Лідскі летапісец №13 Архівавана 4 сакавіка 2016.
• Лаўрэш Л. Крэскі да біяграфіі акадэміка Аркадзя Мігдала // Наша слова.pdf № 14 (66), 5 красавіка 2023. // на pawet.net