Арцём Аляксандравіч Радзькоў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Радзькоў.
Футбол
Арцём Радзькоў
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Арцём Аляксандравіч Радзькоў
Нарадзіўся 26 жніўня 1985(1985-08-26)[1][2][…] (39 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 187 см
Вага 82 кг
Пазіцыя абаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Расія Дынама (Махачкала)
Пасада трэнер
Клубная кар’ера[* 1]
2001 Беларусь Дняпро-Трансмаш (Магілёў) 0 (0)
2002—2007 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 69 (2)
2004 →  Беларусь Тарпеда (Жодзіна) 17 (2)
2008 Расія Хімкі 8 (1)
2009—2013 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 95 (6)
2013 →  Расія Церак (Грозны) 7 (0)
2014—2015 Турцыя Генчлербірлігі (Анкара) 5 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
2003—2004 Беларусь Беларусь (да 19) 6 (0)
2004—2006 Беларусь Беларусь (да 21) 18 (0)
2006—2013 Беларусь Беларусь 13 (0)
Трэнерская кар’ера
2017—2020 Беларусь Энергетык-БДУ (Мінск) трэнер
2019—2020 Беларусь Беларусь (да 21) трэнер
2020 Беларусь БАТЭ (Барысаў) трэнер
2021—2022 Беларусь Іслач (Мінскі раён)
2024— Расія Дынама (Махачкала) трэнер
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах

Арцём Алякса́ндравіч Радзько́ў (нар. 26 жніўня 1985, Магілёў) — беларускі футбаліст (абаронца) і трэнер. Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2006—2013). У цяперашні час працуе трэнерам у расйіскім клубе «Дынама» з Махачкалы.

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец магілёўскага футбола, хутка апынуўся ў барысаўскім БАТЭ, дзе спачатку гуляў за дубль, потым стаў іграком асновы. У 2007 годзе быў прызнаны найлепшым абаронцам чэмпіянату, пасля чаго перайшоў у падмаскоўныя «Хімкі». Праз год вярнуўся ў барысаўскі клуб.

У верасні 2013 года быў аддадзены ў арэнду грозненскаму «Цераку»[3].

Па заканчэнні тэрміну арэнды пакінуў БАТЭ і ў снежні 2013 года падпісаў кантракт на 2,5 гады з турэцкім клубам «Генчлербірлігі»[4]. Далучыўся да новага клуба ў студзені 2014 года. У першай палове 2014 года згуляў за каманду 5 матчаў, так і не здолеўшы замацавацца ў асноўным складзе. Пазней увогуле выбыў з-за траўмы. Так і не здолеўшы аднавіцца пасля пашкоджання, у 2015 годзе пакінуў «Генчлербірлігі» і пачаў займацца агенцкай дзейнасцю[5]. У чэрвені 2016 года афіцыйна абвясціў аб завяршэнні кар’еры[6].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Гуляў за моладзевыя зборныя Беларусі. У 2006—2013 гадах выступаў за нацыянальную зборную.

Трэнерская кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

У лютым 2017 года далучыўся да трэнерскага штаба мінскай «Зоркі-БДУ» ў якасці трэнера юнацкай каманды[7], а пазней стаў працаваць і ў асноўнай камандзе. У верасні 2019 года ўвайшоў таксама ў трэнерскі штаб Сяргея Яромкі ў моладзевай зборнай Беларусі[8].

Пакінуў «Энергетык-БДУ» ў снежні 2019 года[9]. Сярод новых меркаваных месцаў працы называліся брэсцкі «Рух» і магілёўскі «Дняпро», аднак у выніку ў студзені 2020 года спецыяліст вярнуўся ў сталічны клуб[10]. У ліпені 2020 года зноў пакінуў «Энергетык-БДУ»[11].

У кастрычніку 2020 года стаў трэнерам у барысаўскім БАТЭ[12]. Пакінуў барысаўскі клуб у снежні 2020 года[13], а ў студзені 2021 года быў прызначаны галоўным трэнерам «Іслачы»[14]. Вывеў «Іслач» у фінал Кубка Беларусі 2020/21, у чэмпіянаце Беларусі 2021 каманда заняла 10-е месца. У студзені 2022 года падоўжыў кантракт з клубам[15].

У сезоне 2022 пад кіраўніцтвам Радзькова каманда доўгі час ішла ўверсе табліцы і прэтэндавала на медалі, у выніку заняла пятае месца, што стала паўтарэннем найлепшага выніку ў гісторыі «Іслачы», паказанага раней у 2019 годзе. Па выніках сезона быў прызнаны найлепшым трэнерам чэмпіянату Беларусі[16]. У снежні 2022 года па пагадненні бакоў пакінуў «Іслач»[17].

У лютым 2024 года ўвайшоў у трэнерскі штаб махачкалінскага «Дынама»[18].

У жніўні 2023 года атрымаў трэнерскую ліцэнзію катэгорыі PRO[19].

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Ігравыя

[правіць | правіць зыходнік]

Трэнерскія

[правіць | правіць зыходнік]
  • Беларусь Найлепшы трэнер чэмпіянату Беларусі: 2022

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Artem Radkov // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Artem Radkov // FBref
  3. ↑ Артем Радьков отдан в аренду в "Терек" (руск.). football.by (2 верасня 2013). Праверана 12 лютага 2024.
  4. ↑ Контракт Радькова с «Генчлерберлиги» рассчитан на 2,5 года (руск.)(недаступная спасылка). goals.by.
  5. ↑ Футбол. Артем Радьков стал футбольным агентом (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (11 лютага 2016). Архівавана з першакрыніцы 13 лютага 2016.
  6. ↑ Артем Радьков официально объявил о завершении карьеры (руск.). football.by (26 чэрвеня 2016). Праверана 12 лютага 2024.
  7. ↑ Анатолий Юревич и Белявский вошли в тренерский штаб «Звезды-БГУ», Родненок и Радьков возглавили юношеские команды (руск.). by.tribuna.com.
  8. ↑ Радьков, Павлюкович и Паречин вошли в тренерский штаб Яромко в молодежной сборной Беларуси (руск.). by.tribuna.com.
  9. ↑ Артем Радьков ушел из "Энергетика-БГУ" (руск.). football.by (17 снежня 2019). Праверана 12 лютага 2024.
  10. ↑ Радьков вернулся в тренерский штаб "Энергетика-БГУ" (руск.). football.by (27 студзеня 2020). Праверана 12 лютага 2024.
  11. ↑ Источник: Радьков покинул "Энергетик-БГУ" и приступил к работе в "Шахтере" (руск.). football.by (27 ліпеня 2020). Праверана 12 лютага 2024.
  12. ↑ Радьков вошел в тренерский штаб БАТЭ (руск.). by.tribuna.com.
  13. ↑ Жуковский официально возглавил БАТЭ. Радьков покинул клуб (руск.). by.tribuna.com.
  14. ↑ Артем Радьков возглавил "Ислочь" (руск.). football.by (4 студзеня 2021). Праверана 12 лютага 2024.
  15. ↑ "Ислочь" продлила контракт с Радьковым и тренерским штабом команды (руск.). football.by (14 студзеня 2022). Праверана 12 лютага 2024.
  16. ↑ "Всем сестрам по серьгам". В Минске раздали награды по итогам сезона 2022 (руск.). football.by (28 лістапада 2022). Праверана 12 лютага 2024.
  17. ↑ Артем Радьков покинул "Ислочь" (руск.). football.by (7 снежня 2022). Праверана 12 лютага 2024.
  18. ↑ Артем Радьков вошел в тренерский штаб махачкалинского "Динамо" (руск.). football.by (11 лютага 2024). Праверана 12 лютага 2024.
  19. ↑ Радьков, Челядинский, Горовцов и еще 16 тренеров стали обладателями лицензий PRO (руск.). football.by (14 жніўня 2023). Праверана 12 лютага 2024.