Баламбер

Баламбер
лац.: Balamber
Цар гунаў
Нараджэнне	313
Смерць	378
Жонка	Vadamerca^[d]

Баламбер (лац.: Balamber) — цар гунаў другой паловы IV стагоддзя.

Баламбер згадваецца толькі ў гісторыка Іардана у яго працы «Гетыка». Ён расказвае, што Баламбер з войскам напаў на остготаў і неўзабаве скарыў іх. Сярод прычын гэтага нападу Іардан называе вестку пра раненне караля остготаў Германарыха і ўкрыжаванне Віцімірам караля антаў Божа з сынамі і сямюдзесяццю старэйшынамі^[1].

Аднак па думцы Е. Ч. Скржынскай, звесткі пра Баламбера здаюцца гістарычна малаімавернымі, бо ёсць сур'ёзныя разыходжанні з аповедам «Рымскай гісторыі» Аміяна Марцэліна^[2].

Зноскі

1. Иордан. «Гетика», 245—249. Перевод Е. Ч. Скржинской.
2. Комментарий 390 к «Гетике».

Літаратура

• Peter J. Heather: The Goths. Oxford 1996.
• Otto J. Maenchen-Helfen: Die Welt der Hunnen. Wiesbaden 1997
• Edward A. Thompson: The Huns. Oxford 1999.
• Jones A. H. M. Balamber // Prosopography of the Later Roman Empire / A. H. M. Jones, J. R. Martindale, J. Morris. — Cambridge University Press, 1971. — Vol. I: A.D. 260–395. — P. 145. — ISBN 0-521-07233-6 [2001 reprint].