Бас-гітара

Бас-гітара
выява
Бас-гітара Fender Jazz Bass
Класіфікацыя
Дыяпазон Range bass guitar.png
строй адкрытых струн і дыяпазон
Роднасныя інструменты Кантрабас, Гітара (Электрагітара)
Музыканты Спіс бас-гітарыстаў
Лагатып Вікісховішча Бас-гітара на вікісховішчы

Бас-гітара — струнны музычны інструмент, на якім граюць пальцамі ці толькі вялікім пальцам (выкарыстоўваючы тэхнікі плакін, слэпін, попін, тэпін, сампін) або з дапамогай плектра.

Гэты інструмент — варыяцыя электрагітары, выкарыстоўваецца для ігры нізкіх нот ў розных тыпах музыкі. Пачынаючы з 1950-х яна мае шырокае выкарыстанне і замяніла кантрабас ў папулярнай музыцы. Гэта адбылося без сумнення таму што гук бас-гітару лягчэй ўзмацняць, запісваць і транспартаваць, чым яе папярэдніка. Нягледзячы на гэта, кантрабас дагэтуль выкарыстоўваецца ў некаторых тыпах музыкі, такіх як джаз, рокабілі, традыцыйны блюз і, вядома, у класічнай музыцы.

Бас-гітара можа быць ладавай або бязладавай.

У першай бас-гітары былі чатыры струны (наладаныя EADG, з нізкай да самай высокай) і сучасная форма. Хоць у 1980-х і 1990-х сталі даступнымі бас-гітары з пяццю, шасцю ці нават сям’ю струнамі, бо выканаўцам трэба было пашыраць дыяпазон сваіх інструментаў. Пяціструнная бас-гітара звычайна мае нізкую «B» струну, а шасціструнныя — звычайна як ніжнюю «B» струну, так і вышэйшую «C» струну.

Падчас ігры бас-гітару у адрозненне ад кантрабаса трымаюць аналагічна гітары, гарызантальна накрыж з целам. Гукі звычайна атрымліваюць з дапамогай падчаплення струны пальцам ці медыятарам. У 1970-х і 1980-х атрымаў распаўсюд яшчэ адзін стыль ігры на бас-гітары — слэп.

Бас-гітара — стандартны інструмент ў многіх музычных жанрах. Нават нягледзячы на тое, што кантрабас застаецца стандартным аркестравым інструментам, некаторыя кампазітары канца дваццатага стагоддзя замест яго выкарыстоўваюць бас-гітару.

Тэхнікі ігры на бас-гітары

[правіць | правіць зыходнік]
  • Піціката — найбольш распаўсюджаная тэхніка. Яна заключаецца ў тым, што вялікі палец кладзецца на гуказдымальнік або струну, а указальным і сярэднім пальцамі вымаюцца гукі. Некаторыя віртуозныя музыкі выкарыстоўваюць яшчэ і безыменны палец, і нават мізінец.
  • Ігра медыятарам — таксама даволі папулярная тэхніка, пры якой на бас гітары граюць так жа як і на звычайнай гітары.
  • Слэп — трэцяя самая папулярная тэхніка. Мае перкусіўны гук. Для таго, для таго каб зрабіць слэп, трэба рэзка ўдарыць суставам вялікага пальца па струне. Дадзеная тэхніка характэрная для музычнага стылю фанк і фанк-рок. Звычайна слэп ідзе паралельна з прыёмам пад назвай поп (pop), хоць ёсць і музычныя творы, у якіх выкарыстоўваецца толькі слэп. Сутнасць попу ў тым, што струна падчапляецца пальцам (або пазногцем) у напрамку ад грыфа адразу пасля слэпу, пры гэтым гук утвараецца за кошт ваганняў струны плюс ўдару яе па грыфе пры вяртанні. Гук атрымліваецца рэзкі, звонкі, высокі па адчуванням. Як прыклад музыканта, які выконвае партыі слэпам і попам можна назваць польскага бас-гітарыста Войтэк Пілічоўскі (Wojtek Pilichowski).
  • Рэкінг — ігра адным ўказальных пальцам. Ўжываецца ў некаторых пераходах, у якіх выкарыстанне двух або больш пальцаў адцягвае ўвагу музыканта.
  • Гамер — тэхніка, пры якой гук ўзнікае ад рэзкага і моцнага прыціскання струны да грыфу левай рукой.
  • Слайд — тэхніка, якая таксама выкарыстоўваецца і на іншых гітарах. Пасля утварэння гуку правай рукой, левая рука слізгае па грыфе уверх і ўніз, але не адпускае струну.
  • Тэпінг — асаблівая тэхніка, заключаецца ў прыціскванні струн да грыфу пальцамі. Пры гэтым шчыпок не праводзіцца, а гук паходзіць ад удараў струн аб лады. Граць тэпінг можна як адной рукой, так і двума. У выпадку ігры адной рукой тэхніка аналагічная Гамеру. Пры ігры двуручным тэпінгам гук ствараецца таксама і іншай рукой, пры гэтым манера таксама аналагічная Гамеру, але пастаноўка рукі, зразумела, іншая.

Вакалісты-бас-гітарысты

[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]