Белы паўночны алень | |
---|---|
фінск.: Valkoinen peura | |
Жанр | фільм жахаў |
Рэжысёр | |
Прадзюсар | |
У галоўных ролях |
|
Кампазітар | |
Працягласць | 74 хв.[1] |
Краіна | |
Мова | фінская мова |
Год | 1952 |
IMDb | ID 0045283 |
«Белы паўночны алень»[2] (фінск.: Valkoinen peura, шведск.: Den Vita Renen) — фінская драма жахаў 1952 года, знятая Эрыкам Бломбергам, яго дэбютны фільмы. Фільм быў заяўлены ў конкурсе на Канскім кінафестывалі 1953 года і атрымаў спецыяльны прыз журы пад кіраўніцтвам Жана Както за лепшы фільм-казку. Праз пяць гадоў пасля абмежаванага пракату ў ЗША фільм стаў адным з пяці фільмаў, якія атрымалі ў 1956 годзе прэмію «Залаты глобус» за лепшы фільм на замежнай мове.
Дзеянне фільма заснавана на дахрысціянскай фінскай міфалогіі і саамскім шаманстве ў Лапландыі, у цэнтры сюжэту — маладая жанчына Пірыта. У снежных краявідах маладая Пірыта і аленявод Аслак сустракаюцца і жэняцца. Аслак вымушаны шмат працаваць, пакідаючы новую нявесту адну. Імкнучыся палегчыць сваю адзіноту і аднавіць шлюбны запал, Пірыта наведвае мясцовага шамана, які сапраўды дапамагае ёй; але ў працэсе ператварае яе ў белага паўночнага аленя-вампіра. Вясковыя мужчыны цягнуцца да яе і пераследуюць яе з трагічнымі наступствамі.