Борыс Пісторыус

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Пісторыус.
Борыс Пісторыус
ням.: Boris Pistorius[1]
Бургамістр[d] (Оснабрук)
2006 — 2013
Дэпутат бундэсрата Германіі[d]
19 лютага 2013 — 22 лістапада 2017
Дэпутат ландтага Ніжняй Саксоніі[d]
14 лістапада 2017 — 8 лістапада 2022
Намеснік дэпутата бундэсрата Германіі[d]
22 лістапада 2017 — 8 лістапада 2022
федэральны міністр абароны Германіі[d]
з 19 студзеня 2023
Папярэднік Крысцін Ламбрэхт[d]
Дэпутат ландтага Ніжняй Саксоніі[d]
8 лістапада 2022 — 25 студзеня 2023
Нараджэнне 14 сакавіка 1960(1960-03-14)[2][3][…] (64 гады)
Маці Урсула Пісторыюс[d][4]
Партыя
Член у
Адукацыя
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
Сайт boris-pistorius.de (ням.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Борыс Людвіг Пісторыюс (ням.: Boris Ludwig Pistorius; нар. 14 сакавіка 1960, Оснабрук) — германскі палітык, член СДПГ. Федэральны міністр абароны Германіі з 19 студзеня 2023 года.

Нарадзіўся ў Оснабруку ў сям'і Людвіга і Урсулы Пісторыюс. Яго маці была членам зямельнай радзе Ніжняй Саксоніі з 1978 па 1990 год. Вывучаў паліталогію ва ўніверсітэтах Мюнстэра і Оснабрука, некаторы час вучыўся ў Заходнім каталіцкім універсітэце ў Францыі.

У 1976 годзе ўступіў у СДПГ. Ён быў асабістым дарадцам палітыка Герхарда Глагоўскі (1991—1995), а таксама намеснікам кіраўніка яго офіса (1995—1996). У 1996—2013 гадах засядаў у гарадской радзе Оснабрука, у 1999—2002 гадах займаў пасаду другога бургамістра (гэтая пасада адпавядае першаму намесніку бургамістра). У 2006 годзе стаў бургамістрам, перамогшы з 55,5% галасоў. Пасля выбараў у Ніжняй Саксоніі ў 2013 годзе стаў рэгіянальным міністрам унутраных спраў гэтай федэральнай зямлі, паралельна засядаў у Бундэсраце.

На перамовах аб фармаванні чацвёртага кааліцыйнага ўрада пад кіраўніцтвам Ангелы Меркель пасля федэральных выбараў 2017 года ўваходзіў у склад працоўнай групы па ўнутраных і прававых пытаннях, якую ўзначальвае Томас дэ Мезьер, Штэфан Маер і Гайка Маас. На выбарах кіраўніцтва СДПГ у 2019 годзе ён быў кандыдатам у сустаршыні партыі разам з Петрай Кэпінг.

Быў прапанаваны ў якасці новага федэральнага міністра абароны Германіі ў кабінеце Олафа Шольца пасля таго, як Крысцін Ламбрэхт падала ў адстаўку 17 студзеня 2023 года. Ён быў прызначаны і прыведзены да прысягі ў якасці федэральнага міністра абароны 19 студзеня 2023 года.

Зноскі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #133165507 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 18 студзеня 2023.
  2. ↑ Boris Pistorius // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б https://www.bundesrat.de/SharedDocs/personen/DE/laender/ni/pistorius-boris.html / Hrsg.: Bundesrat Праверана 4 лістапада 2021.
  4. ↑ а б Munzinger Personen Праверана 18 студзеня 2023.
  5. ↑ https://www.bundesrat.de/SharedDocs/personen/DE/laender/ni/pistorius-boris.html / Hrsg.: Bundesrat Праверана 18 студзеня 2023.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]