Бузульнік сібірскі

Бузульнік сібірскі
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Астракветныя Сямейства:  Астравыя Падсямейства:  Астравыя Трыба:  Senecioneae Падтрыба:  Tussilaginineae Род:  Бузульнік Від:  Бузульнік сібірскі
Міжнародная навуковая назва
Ligularia sibirica (L.) Cass. (1823)
Сінонімы
Cineraria sibirica (L.) L. Ligularia longipes Pojark. Othonna sibirica L. Senecio cacaliifolius Sch.Bip.
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы NCBI   118776 GRIN   t:22060 IPNI   230851-1 TPL   gcc-50651

Бузульнік сібірскі^[1][2] (Ligulária sibírica) — від шматгадовых травяністых раслін з роду Бузульнік (Ligularia) сямейства Астравыя (Asteraceae); тыпавы від гэтага роду.

Арэал віду ахоплівае амаль усю тэрыторыю Еўропы, а таксама Сібір.

Часам бузульнік сібірскі культывуюць як дэкаратыўную садовую расліну.

Занесены ў Чырвоную кнігу Цвярской вобласці, вырошчваецца ў Батанічным садзе ЦвДУ

Бузульнік сібірскі: суквецці.

Біялагічнае апісанне

Расліна вышынёй 40—150 см. Мае кароткае ўсечанае карэнішча.

Сцябло прамое, неразгалінаванае, баразнаватае, голае, полае. Ніжняе лісце чарашковае, ля аснавання похвава-пашыранае; ліставая пласцінка вялікая, сэрцападобна-трохкутная, тупая, востразубчастая. Сцябловае лісце меншага памеру, з похвавым аснаваннем, сцяблоабдымнае, верхняе — ланцэтнае, лускаватае, чырванавата-карычневае.

Шматлікія кошыкі сабраны ў густую, пышную гронку: асобныя кошыкі вырастаюць у пазухах прыкветкаў. Абгортка аднарадная, лісточкі абгорткі (8—10) лінейныя, ложа няплёнкавае. Язычковыя кветкі залаціста-жоўтыя, даўгавата-яйкападобныя, сярэднія трубчастыя. Цвіце з ліпеня па верасень.

Плод — яйкападобная сямянка з брудна-белым чубком.

Арэал

Гемікрыптафіт, распаўсюджаны ў Еўропе і Азіі ў міжземнаморскай, умеранай і субкантынентальнай кліматычных абласцях.

Расце ў сырых зацененых месцах на гумусных глебах: каля вадаёмаў, у зарасніках хмызняку, алешніку, па берагах ручаёў, на багністых тарфяных лугах — ад нізін да перадгор’яў.

Падвіды

Адрозніваюць чатыры падвіды:

• Ligularia sibirica. Лісце ў тыпавога падвіду або цалкам голае, або з кароткім апушэннем па жылках^[3].
• Ligularia sibirica (Pojark.) E.Wiebe (1998)
• Ligularia sibirica (Pojark.) V.G.Sergienko (1986)
• Ligularia sibirica (Minderova) Tzvelev (2000). У гэтага падвіду, у адрозненне ад тыпавога, лісце коратка густа апушанае^[3].

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 74. — 160 с. — 2 350 экз.
2. ЭПБ 1983.
3. Иллюстрированный определитель растений Ленинградской области / Под ред. А. Л. Буданцева и Г. П. Яковлева. — М.: Товарищество научных изданий КМК, 2006. — С. 546—547. — 799 с. — 700 экз. — ISBN 5-87317-260-9.

Літаратура

• Бузульнік // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — С. 352. — 575 с., іл. — 10 000 экз.
• Рандушка Д., Шомшак Л., Габерова И. Цветовой атлас растений. — Братислава: Обзор, 1990. — 412 с. — (Картинки природы). — 75 000 экз. — ISBN 80-215-0068-9.
• Губанов И. А., Киселёва К. В., Новиков В. С., Тихомиров В. Н. 1394. Ligularia sibirica (L.) Cass. (incl. L. lydiae Minder.) — Бузульник сибирский // Иллюстрированный определитель растений Средней России. В 3-х томах. — М.: Т-во науч. изд. КМК, Ин-т технолог. иссл, 2004. — Т. 3. Покрытосеменные (двудольные: раздельнолепестные). — С. 458. — ISBN 5-87317-163-7.

Спасылкі

• Ligularia sibirica ў базе дадзеных The Euro+Med Plantbase (англ.) (Праверана 13 ліпеня 2009)
• Бузульник сибирский: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)