Венскі мірны дагавор (1738)

Венскі мірны дагавор — мірны дагавор, падпісаны ў Вене 18 лістапада 1738 года паміж Аўстрыяй і Францыяй, завяршыў вайну за польскую спадчыну. Францыя прызнала саксонскага курфюрста Фрыдрыха Аўгуста II польскім каралём (Аўгуст III), яе стаўленік Станіслаў Ляшчынскі адмаўляўся ад прэтэнзіяў на польскі прастол, але атрымліваў Латарынгію, якая пасля яго смерці павінна была перайсці да Францыі. Да малодшай лініі іспанскіх Бурбонаў пераходзілі (ад Аўстрыі) Неапаль і Сіцылія. Аўстрыя атрымлівала Парму і П'ячэнцу, да герцага Франца Стэфана Латарынгскага (зяця імператара Карла VI) пераходзіла Таскана. Францыя пагадзілася гарантаваць аўстрыйскую прагматычную санкцыю 1713 года. Да Венскага мірнага дагавора 1738 года далучыліся у 1739 П'емонт, Іспанія, Расія, Польшча.