Вестфалія | |||||
---|---|---|---|---|---|
ням.: Westfalen | |||||
|
|||||
Краіна | |||||
Статус | Гістарычная правінцыя Прусіі | ||||
Уваходзіць у | |||||
Адміністрацыйны цэнтр | Мюнстэр | ||||
Дата ўтварэння | 30 красавіка 1815 | ||||
Дата скасавання | 23 жніўня 1946 | ||||
Насельніцтва |
|
||||
Плошча |
|
||||
Заўвагі: карта ў граніцах 1871 года | |||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Вестфа́лія (ням.: Westfalen) — правінцыя Прусіі (з 1871 года — частка адзінай Германіі). Была створана ў 1815 годзе, галоўным чынам, на тэрыторыях, атрыманых каралеўствам Прусія па выніках Венскага кангрэса, хоць некаторыя ўключаныя ў правінцыю ўладанні, напрыклад, графствы Марк і Равенсберг, належалі Гогенцолернам ужо раней. Сталіца — горад Мюнстэр. Скасавана ў 1946 годзе. Сёння гэта тэрыторыя з’яўляецца часткай ФРГ і ўваходзіць у зямлю Паўночны Рэйн-Вестфалія.
У 1815 годзе па выніках Венскага кангрэса пасля заканчэння вызваленчых войнаў тэрыторыя каралеўства Прусія (сіні колер на карце адпавядае граніцам да 1815 года) была значна павялічана (зялёным колерам адзначаны набытыя тэрыторыі). У прыватнасці, Прусіі была перададзена тэрыторыя створанага ў 1807 годзе Напалеонам марыянетачнага Каралеўства Вестфалія (нумар 16 на карце), у якое ўваходзілі ў тым ліку і землі, што раней ужо належалі Прусіі, але былі ёю страчаны па выніках Тыльзіцкага мірнага дагавора 1807 года. У прыватнасці, брандэнбургскім Гогенцолернам, з якіх паходзілі прускія каралі, належалі княства Міндэн , графства Марк, графства Равенсберг, графства Тэкленбург, Мюнстэрскае княства-біскупства, Падэрборнскае княства-біскупства, графства Лімбург і іншыя дробныя ўладанні. Акрамя іх у час Венскага кангрэса да Прусіі адышлі княства Зальм і паўднёвая частка герцагства Арэнберг. Такім чынам, тэрыторыя ўяўляла сабой сукупнасць гістарычна разрозненых зямель з рознымі эканамічнымі асновамі і традыцыямі.
У 1815/1816 гадах для лепшай арганізацыі шматлікіх нованабытых зямель у Прусіі быў уведзена правінцыйны падзел. Правінцыя Вестфалія стала адной з дзесяці створаных правінцый. Сталіцай быў выбраны горад Мюнстэр. У 1816 годзе да тэрыторыі правінцыі былі таксама далучаны землі герцагства Вестфалія, у 1817 годзе — княствы Сайн-Вітгенштэйн і Насау-Зіген.
У 1816 годзе ў правінцыі былі створаны тры адміністрацыйныя акругі:
Пасля 1945 года тэрыторыя правінцыі ўваходзіла ў брытанскую зону акупацыі. У жніўні 1946 года па рашэнні брытанскай ваеннай адміністрацыі правінцыя Вестфалія была ліквідавана. Адначасова на яе тэрыторыі разам з часткай Рэйнскай правінцыі (Паўночны Рэйн ) была створана зямля Паўночны Рэйн-Вестфалія. У 1947 годзе ў склад Паўночнага Рэйна-Вестфаліі была ўключана раней самастойная зямля Ліпэ, у выніку чаго адміністрацыйная акруга Міндэн была пашырана і ператворана ў акругу Дэтмальд. У такім выглядзе зямля Паўночны Рэйн-Вестфалія ў 1949 годзе стала часткай Федэратыўнай Рэспублікі Германія.
Тэрыторыя правінцыі была пакрыта горнымі ланцугамі, горамі, узгоркамі, і толькі акруга Мюнстэр ляжала на раўніне. Галоўнае багацце Вестфаліі — каменны вугаль і жалеза. Самыя магутныя паклады каменнага вуглю ляжалі па Руры ў Ардэйскіх горах, таксама ў вобласці Брылона, Ольпе і ў графстве Марк. У Вестфаліі здабываліся медная і жалезная руда, серны калчадан, цынк, волава, нікель, сурма, вапняк, гіпс, мармур. Значнае месца займалі чыгунаплавільныя і машынабудаўнічыя заводы і льняная прамысловасць, якая з XIV стагоддзя засяродзілася паміж Ліпэ і Везерам. Горад Білефельд здаўна славіўся сваімі тонкімі палотнамі. Таксама ў Вестфаліі была размешчана вялікая колькасць суконных, баваўняных і шарсцяных фабрыкаў. У акрузе Арнсберг, у графстве Марк і ў Зігене была сканцэнтравана вытворчасць розных сартоў жалеза. Таксама была развіта вытворчасць чыгунных, стальных і медных вырабаў, цынкавых пласцінак і палос, ртуці, сернай кіслаты, меднага і жалезнага купарваса. Акрамя розных фабрыкатаў, з Вестфаліі вывозілі вядомую вестфальскую вяндліну і каўбасы. З гандлёвых гарадоў першае месца займалі Білефельд, Ізерлон і Дортмунд. Галоўным рынкам шэрсці лічыўся Падэрборн. Суднаходныя рэкі і густая сетка чыгунак значна садзейнічалі развіццю гандлю. Насельніцтва правінцыі па перавазе было прамысловым: у 1882 годзе 42,73 % займаліся прамысловасцю, 32,77 % — земляробствам і жывёлагадоўляй, 6,63 % — гандлем і 9,73 % знаходзіліся на асабістай службе ў прыватных асоб[1].
Тэрыторыя правінцыі ў канцы XIX стагоддзя складала 20.195,5 км². Да 1 снежня 1885 года ў Вестфаліі пражывала 2.202.796 чалавек, сярод якіх пераважную большасць складалі немцы, якія размаўлялі на ніжненямецкай гаворцы. У 1885 годзе ў правінцыі налічвалася 1.035.895 пратэстантаў, 1.145.605 каталікоў, 4.049 прадстаўнікоў іншых хрысціянскіх канфесій і 18.931 яўрэяў. Каталікі пераважалі ў акрузе Мюнстэр, а акруга Міндэн была заселена большай часткай пратэстантамі[1].
Тэрыторыя і насельніцтва правінцыі Вестфалія ў 1900 годзе:[2]
Адміністрацыйная акруга | Плошча, км² | Насельніцтва, чал. | Колькасць раёнаў | |
---|---|---|---|---|
сельскіх | гарадскіх | |||
Акруга Мюнстэр | 7.253,39 | 699.583 | 10 | 1 |
Акруга Міндэн | 5.260,56 | 636.875 | 10 | 1 |
Акруга Арнсберг | 7.696,66 | 1.851.319 | 18 | 5 |
Усяго па правінцыі | 20.210,61 | 3.187.777 | 38 | 7 |
Тэрыторыя і насельніцтва правінцыі Вестфалія ў 1925 годзе:[3]
Адміністрацыйная акруга | Плошча, км² | Насельніцтва, чал. | Колькасць раёнаў | |
---|---|---|---|---|
сельскіх | гарадскіх | |||
Акруга Мюнстэр | 7.257 | 1.283.281 | 10 | 6 |
Акруга Міндэн | 5.266 | 806.571 | 10 | 2 |
Акруга Арнсберг | 7.686 | 2.721.367 | 12 | 13 |
Усяго па правінцыі | 20.217 | 4.811.219 | 32 | 21 |
Рэлігійны склад насельніцтва ў 1925 годзе: 49,8 % — каталікі; 47,3 % — пратэстанты; 0,1 % — іншыя хрысціянскія канфесіі; 0,4 % — яўрэі; 2,3 % — іншыя канфесіі[3].
Плошча і колькасць насельніцтва правінцыі і асобных яе адміністрацыйных акруг станам на 17 мая 1939 года ў граніцах на 1 студзеня 1941 года і колькасць раёнаў на 1 студзеня 1941 года:[4]
Адміністрацыйная акруга | Плошча, км² | Насельніцтва, чал. | Колькасць раёнаў | |
---|---|---|---|---|
сельскіх | гарадскіх | |||
Акруга Мюнстэр | 7.291,85 | 1.602.720 | 10 | 6 |
Акруга Міндэн | 5.267,84 | 928.655 | 10 | 2 |
Акруга Арнсберг | 7.655,15 | 2.678.026 | 12 | 13 |
Усяго па правінцыі | 20.214,84 | 5.209.401 | 32 | 21 |
Размеркаванне насельніцтва па розных тыпах населеных пунктаў у залежнасці ад іх велічыні па агульнай колькасці жыхароў, паводле даных перапісу насельніцтва 1925 года[3] і станам на 17 мая 1939 года[4]:
Год | Доля насельніцтва паводле катэгорый населеных пунктаў па колькасці жыхароў | ||
---|---|---|---|
менш за 2.000 жыхароў | 2.000 — 100.000 жыхароў | больш за 100.000 жыхароў | |
1925 | 16,5 % | 65,9 % | 17,6 % |
1939 | 14,3 % | 55,2 % | 30,5 % |
Найбуйнейшымі гарадамі правінцыі Вестфалія з’яўляліся (паводле даных 1925 года):[3]
Горад Бур у 1928 годзе быў уключаны ў межы горада Гельзенкірхен.
Пасада обер-прэзідэнта ўведзена ў Прусіі паводле ўказу ад 30 красавіка 1815 года аб паляпшэнні арганізацыі правінцыйнага кіравання (ням.: Verordnung wegen verbesserter Einrichtung der Provinzial-Behörden).
Гады | Обер-прэзідэнт | Партыя |
---|---|---|
1816—1844 | Людвіг фон Вінке | |
1845—1846 | Эдуард фон Шапер | |
1846—1850 | Эдуард фон Флотвел | |
1850—1871 | Франц фон Дзюсберг | |
1871—1882 | Фрыдрых фон Кюльветэр | |
1883—1889 | Роберт Эдуард фон Гагемайстер | |
1889—1899 | Конрад фон Штут | |
1899—1911 | Эберхард фон дэр Рэке фон дэр Горст | |
1911—1919 | Карл Прынц фон Рацібор і Корвей | |
1919—1919 | Фелікс фон Мервельт | НННП |
1919—1922 | Бернхард Вюрмелінг | Цэнтрум |
1922—1922 | Фелікс фон Мервельт | НННП |
1922—1933 | Яганес Граноўскі | Цэнтрум |
1933—1938 | Фердынанд фон Люнінк | НСАДП |
1938—1945 | Альфрэд Маер | НСАДП |
1945—1946 | Рудальф Амелюнксен | Цэнтрум |