Воля (псіхалогія)

Воля — свядомае самаўпарадкаванне асобай сваёй дзейнасці і паводзінаў, якое забяспечвае пераадоленне цяжкасцей пры дасягненні мэты. Яе свабода вызначаецца самастойнасцю і незалежнасцю ад вонкавай абумоўленасці. У вучэнні валюнтарызму (Нарцыс Ах  (англ.) (бел., Вільгельм Вунт, І. Ліндворскі) служыць адвечнай і першаснай падставай чалавечай дзейнасці. У асацыянізме (Ойген Блейлер, Іаган Гербарт і Герман Эбінгаўз) разглядаецца ў якасці выніку з'яў[1].

Зноскі

  1. ↑ Воля ў псіхалогіі // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1997. — Т. 4. — С. 270-271. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0. Архівавана 10 снежня 2015.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
  • Воля. Навучальныя матэрыялы анлайн (9 лістапада 2010). Праверана 21 ліпеня 2015.(недаступная спасылка)