Вялікая арка Дэфанс

Славутасць
Вялікая арка Дэфанс
фр.: Arche de la Défense
48°53′34″ пн. ш. 2°14′09″ у. д.HGЯO
Краіна
Месцазнаходжанне
Архітэктар Юхан Ота фон Шпрэкельсен[d] і Эрык Рэйцэль[d]
Дата заснавання 1989
Вышыня 110,9 м[3]
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Від на Вялікую арку Дэфанс з Трыумфальнай аркі

Вялікая арка братэрства (фр.: La Grande Arche de la Fraternité), вядомая пад назвай Вялікая арка Дэфанс (фр.: La Grande Arche de la Défense) або проста Вялікая Арка (фр.: Grande Arche) — манументальны будынак у квартале Дэфанс, на захадзе парыжскага прыгарада на тэрыторыі камуны Пюто (дэп. Аб-дэ-Сен).

Пабудаваная ў 1985-89 па ініцыятыве французскага прэзідэнта Франсуа Мітэрана. Аўтары праекта — дацкі архітэктар Ота фон Шпрэкельзен і дацкі інжынер Эрык Рэйцаль. Праект увасабляе сучасную версію Трыумфальнай аркі, помнік не ваенным перамогам, а ідэям гуманізму. Вялікая арка ўрачыста адкрытая ў ліпені 1989 падчас ваеннага парада ў гонар 200-годдзя Вялікай французскай рэвалюцыі.

Арка завяршае лінію архітэктурных помнікаў, што ўтвараюць Гістарычную вось Парыжа. Дадаткова, яна размешчана такім чынам, што фарміруе другую вось з двума самымі высокімі будынкамі горада — Эйфелевай вежай і Вежай Манпарнас.

Геаметрычна, арка — амаль дасканалы куб (шырыня 108 м, вышыня 110 м, глыбіня 112 м). Арка сканструіравана так, каб ствараць уяўленне праекцыі чатырохвымернага гіперкуба ў трохвымерным свеце. Структура выраблена з бетону, абшаляванага шклом і белым мармурам. Будаўніцтва ажыццяўляла французская прамысловая група «Буіг» (Bouygues).

У двух бакавых апорах аркі размяшчаюцца французскія дзяржаўныя арганізацыі, у перакрыцці — выставачны цэнтр. Метро: la Défense zone 2; чыгуначная станцыя - RER, zone 3 Гадзіны працы: штодня з 10:00 да 20:00 RER лінія A: La Défense, выхад (sortie) «La Grande Arche»

Глядзіце таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ archINFORM — 1994. Праверана 30 ліпеня 2018.
  2. ↑ archINFORM — 1994. Праверана 31 ліпеня 2018.
  3. ↑ Structurae — Ratingen: 1998. Праверана 5 сакавіка 2019.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]