Відзянішкей

Вёска
Відзянішкей
літ.: Videniškiai
Герб[d]
Герб[d]
Касцёл і кляштар аўгусцінаў
Касцёл і кляштар аўгусцінаў
Краіна
Павет
Раён
Сянюнія
Каардынаты
Ранейшыя назвы
Відзенішкі
Насельніцтва
  • 415 чал. (2001)
Часавы пояс
Відзянішкей на карце Літвы
Відзянішкей (Літва)
Відзянішкей

Відзя́нішкей[1] (літ.: Videniškiai, традыцыйная беларуская назва — Відзенішкі) — вёска ў Малетайскім раёне Уцянскага павета Літвы. Цэнтр Відзянішкейскай сянюніі. Размешчана на левым беразе ракі Сіесарціс (Сясаркі)[lt], за 9 км на захад ад Малетая, каля аўтамабільнай дарогі Уцяна — Малетай. Насельніцтва на 2011 год — 368 чалавек.

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Вялікае Княства Літоўскае

[правіць | правіць зыходнік]

Першы пісьмовы ўспамін пра Відзенішкі змешчаны ў Хроніцы Вартберга і датуецца 1373 годам. У 1385 годзе яны ўвайшлі ў склад Віленскага павета Віленскага ваяводства.

У 1620 годзе Марцін Гедройц збудаваў у Відзенішках касцёл Святога Лаўрына і заснаваў пры ім кляштар аўгусцінаў.

Пад уладай Расійскай імперыі

[правіць | правіць зыходнік]

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Відзенішкі апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Віленскім павеце Віленскай губерні.

Каля 1893 года ў Відзенішках было 34 будынкі.

Найноўшы час

[правіць | правіць зыходнік]

Пасля польска-літоўскіх баёў і падпісання пагаднення паміж міжваеннай Польскай Рэспублікай і Літвой у 1919 годзе Відзенішкі апынуліся ў складзе Літвы. У часы Другой сусветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 года мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Рэйха.

Насельніцтва

[правіць | правіць зыходнік]
  • XIX стагоддзе: ~1893 год — 239 чал.[2]
  • XXI стагоддзе: 2011 год — 368 чал.

Славутасці

[правіць | правіць зыходнік]
Капліца
  • Замчышча
  • Касцёл Святога Лаўрына і кляштар аўгусцінаў (1620)
  • Могілкі каталіцкія, капліца (1905)

Зноскі

  1. ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
  2. ↑ Krzywicki J. Widziniszki // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIII: Warmbrun — Worowo (польск.). — Warszawa, 1893. S. 296.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]