Вілем Эйнтховен

Вілем Эйнтховен
нідэрл.: Willem Einthoven
Дата нараджэння 21 мая 1860(1860-05-21)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 29 верасня 1927(1927-09-29)[3][2][…] (67 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Жонка Frédérique Jeanne Louise de Vogel[d]
Род дзейнасці вынаходнік, урач, фізіёлаг, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера фізіялогія
Месца працы
Навуковая ступень доктарская ступень[d][6]
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Franciscus Donders[d][8]
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вілем Эйнтховен (Эйнтхавен[9]) (нідэрл.: Willem Einthoven; 21 мая 1860, Семаранг — 29 верасня 1927) — нідэрландскі фізіёлаг, заснавальнік электракардыяграфіі. Член Дацкай Каралеўскай АН.

У 1885 годзе скончыў Утрэхцкі ўніверсітэт і працаваў прафесарам фізіялогіі ў Лейдэнскім універсітэце. Стварыў прыладу для рэгістрацыі электрычных змен у сэрцы — струнны гальванометр (1903), выкарыстоўваў электракардыяграфію ў дыягнастыччных мэтах (1906), прапанаваў схему 3 адвядзенняў токаў сэрца. Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне (1924).

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.18 Кн.1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 51. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18 Кн. 1).

Зноскі

  1. ↑ Willem Einthoven — 2009.
  2. ↑ а б Willem Einthoven // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Эйнтховен Виллем // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. ↑ Digital Library for Dutch Literature — 1999. Праверана 2 кастрычніка 2020.
  5. ↑ Leidse Hoogleraren Праверана 19 чэрвеня 2019.
  6. ↑ Onze Hoogleeraren — Rotterdam: Nijgh & Van Ditmar, 1898. — С. 19. — 363 с.
  7. ↑ а б Матэматычная генеалогія — 1997.
  8. ↑ Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 31 жніўня 2018.
  9. ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.18 Кн.1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 51. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18 Кн. 1).