Віроід верацёнападобнасці клубняў бульбы

Віроід верацёнападобнасці клубняў бульбы
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва
Сінонімы
  • Potato spindle tuber viroid
  • PSTVd

Сістэматыка
на Віківідах
Пошук выяў
на Вікісховішчы
NCBI  12892
EOL  540395

Віроід верацёнападобнасці клубняў бульбы[5] (англ.: Potato spindle tuber viroid, PSTVd) — першы выяўлены віроід. PSTVd прадстаўляе сабой маленькую, кольцавую РНК малекулу. У прыродзе паражае бульбу (Solanum tuberosum) і таматы (Solanum lycopersicum), усе віды якіх схільныя да PSTVd і не маюць ніякай формы натуральнага імунітэту. У прыродзе таксама выяўлена інфікаванне авакада (Persea americana), а магчымае інфікаванне іншых паслёнавых было выклікана ў лабараторных умовах.

Штамы і выкліканыя імі змены

[правіць | правіць зыходнік]

Існуюць розныя штамы PSTVd і выкліканыя імі змены вар’іруюцца ад лёгкіх да цяжкіх. Лёгкія штамы не выклікаюць бачных змен. Змены, выкліканыя цяжкімі штамамі, залежаць ад умоў навакольнага асяроддзя і найбольш цяжка выяўляюцца пры падвышанай тэмпературы. Змены звычайна лёгкія пры першасным заражэнні, але становяцца прагрэсіўна цяжэй у наступных пакаленнях раслін. Агульныя сімптомы цяжкага працякання інфекцыі ўключаюць у сябе: змяненне колеру лісця, памяншэнне памеру клубняў і іх верацёнападобнае падаўжэнне. Прарошчванне  (руск.) (бел. таксама адбываецца павольней, чым у непаражанай бульбы. Павольныя змены выяўляюцца ў інфіцыраваных таматаў і ўключаюць чэзлы рост і кусцістасць верхавіны, выкліканыя скарочанымі міжвузеллі. Лісце становіцца жоўтым або фіялетавым і часта — скручаным. У канчатковым рахунку адбываецца некроз  (руск.) (бел. сасудаў ніжняга і сярэдняга лісця, але верхняе лісце не памірае, а памяншаецца. Працэс паспявання пладоў таксама пакутуе, прыводзячы да маленькіх, цвёрдых, цёмна-зялёных пладоў.

Распаўсюджанне PSTVd на вялікія адлегласці звычайна адбываецца праз заражанае насенне, хоць здараецца перанос праз тлю віду Myzus persicae, але толькі ў прысутнасці віруса скручвання лісця бульбы (PLRV). Механічны перанос таксама магчымы, але толькі на пэўнай тэрыторыі заражэння.

Першасная і другасная структура PSTVd

[правіць | правіць зыходнік]

PSTVd складаецца з 359 нуклеатыдаў.

Першасная структура 


 1 CGGAACUAAA CUCGUGGUUC CUGUGGUUCA CACCUGACCU CCUGAGCAGA AAAGAAAAAA
 61 GAAGGCGGCU CGGAGGAGCG CUUCAGGGAU CCCCGGGGAA ACCUGGAGCG AACUGGCAAA
121 AAAGGACGGU GGGGAGUGCC CAGCGGCCGA CAGGAGUAAU UCCCGCCGAA ACAGGGUUUU
181 CACCCUUCCU UUCUUCGGGU GUCCUUCCUC GCGCCCGCAG GACCACCCCU CGCCCCCUUU
241 GCGCUGUCGC UUCGGCUACU ACCCGGUGGA AACAACUGAA GCUCCCGAGA ACCGCUUUUU
301 CUCUAUCUUA CUUGCUUCGG GGCGAGGGUG UUUAGCCCUU GGAACCGCAG UUGGUUCCU
Другасная структура


Меркаваная другасная структура віроіда PSTVd

Выдзеленыя нуклеатыды таксама знойдзены ў большасці іншых віроідаў.

Гісторыя вывучэння

[правіць | правіць зыходнік]
Тэадор Дзінер  (руск.) (бел., першаадкрывальнік віроідаў

У 1920-х гадах фермеры Нью-Ёрка і Нью-Джэрсі заўважылі ў бульбы сімптомы невядомага захворвання. Клубні паражаных раслін гублялі звыклую форму і станавіліся верацёнападобнымі, з-за чаго гэтая хвароба была названая верацёнападобнасцю клубняў бульбы[6]. Сімптомы захворвання з’яўляліся ў раслін, якія кантактавалі з фрагментамі заражаных каліў, такім чынам, хвароба выклікалася агентам, які мог перадавацца ад аднаго расліны да іншага. Аднак у здзіўленых раслін не выяўлялася незвычайнага грыбка або бактэрыі, таму быў зроблены выснова, што хвароба выклікаецца вірусам. Нягледзячы на шматлікія спробы ізаляваць і ачысціць гэты вірус з экстракту верацёнападобнай бульбы з выкарыстаннем усё больш ускладненых метадаў, вылучыць яго так і не атрымалася.

У 1971 годзе Тэадор Дзінер  (руск.) (бел. паказаў, што гэты інфекцыйны агент быў не вірусам, а патагенам цалкам новага тыпу, памер якога складаў адну васьмідзясятую ад памеру тыповага віруса, і прапанаваў для яго тэрмін «віроід» (што значыць «вірусападобны»). Паралельна вяліся і сельскагаспадарчыя даследаванні асаблівасцяў віроідаў, і фундаментальныя навуковыя даследаванні, накіраваныя на вывучэнне іх фізічных, хімічных і макрамалекулярных уласцівасцяў. У 1976 годзе Хайнц Зенгер  (ням.) (бел. і калегі даказалі, што патаген, які выклікае верацёнападобнасць клубняў бульбы, прадстаўляе сабой «адналанцуговую, кавалентна замкнёную, кольцавую малекулу РНК, якая з-за спарвання аснаванняў набывае шчыльную палачкападобную структуру». Гэта было першае апісанне прыроды віроідаў.

Кольцавая форма і адналанцуговая структура малекулы РНК віроідаў была пацверджана электроннай мікраскапіяй, а поўная паслядоўнасць геному віроіду верацёнападобнасці клубняў бульбы (PSTVd) была вызначана ў 1978 годзе Хансам Гросам  (ням.) (бел. і яго калегамі. Гэты віроід стаў першым патагенам эукарыёт, для якога была вызначана поўная малекулярная структура.

Захворванні

[правіць | правіць зыходнік]
  • Готыка, або верацёнападобнасць клубняў

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Таксанамія вірусаў на сайце Міжнароднага камітэта па таксанаміі вірусаў (ICTV).
  2. ↑ З 1998 года Viroids не з’яўляецца дапушчальным таксонам паводле ICTV, але выкарыстоўваецца ім для агульнай назвы групы субвірусных частіц [пункты 3.26 и 3.27 Міжнароднага кодэкса класіфікацыі і наменклатуры вірусаў (англ.)].
  3. ↑ ICTV Master Species List 2013 v2 / пад рэд. International Committee on Taxonomy of Viruses — 2014.
  4. ↑ ICTV Master Species List 2014 v4 / пад рэд. International Committee on Taxonomy of Viruses — 2015.
  5. ↑ Пиневич А. В., Сироткин А. К., Гаврилова О. В., Потехин А. А. Вирусология. — СПб.: Издательство Санкт-Петербургского университета, 2012. — С. 265. — ISBN 978-5-288-05328-3.
  6. ↑ Owens RA, Verhoeven JT (2009). "Potato Spindle Tuber". Plant Health Instructor. doi:10.1094/PHI-I-2009-0804-01.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Pathogen and plant damage (potato spindle tuber). Retrieved November 15, 2007, from George N. Agrois, Plant Pathology (3rd Ed) San Diego: Academic Press, (1988).

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]