Віталь Валер’евіч Трубіла

Футбол
Віталь Трубіла
Поўнае імя Віталь Валер’евіч Трубіла
Нарадзіўся 7 студзеня 1985(1985-01-07)[1][2] (40 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 172 см
Вага 68 кг
Пазіцыя абаронца, паўабаронца
Клубная кар’ера[* 1]
2002—2005 Беларусь Дынама (Мінск) 6 (0)
2002 →  Беларусь Дынама-БНТУ (Мінск) 10 (0)
2003—2004 →  Беларусь Дынама-Юні (Мінск) 14 (0)
2005 →  Беларусь Дарыда (Мінскі раён) 20 (2)
2006—2009 Чэхія СІАД (Мост) 47 (2)
2009 →  Чэхія Тэскама (Злін) 13 (0)
2009—2012 Чэхія Славія (Прага) 47 (3)
2010 →  Чэхія Багеміянс 1905 (Прага) 15 (1)
2012—2013 Беларусь Дынама (Мінск) 24 (1)
2014 Беларусь Гомель 5 (0)
2015 Расія Сокал (Саратаў) 12 (0)
2015 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 8 (0)
2016—2017 Беларусь Мінск 46 (1)
2018—2020 Беларусь Слуцк 63 (2)
Нацыянальная зборная[* 2]
2001 Беларусь Беларусь (да 17) 2 (0)
2005 Беларусь Беларусь (да 20) 2 (0)
2011—2014 Беларусь Беларусь 16 (0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах

Віталь Трубіла (нар. 7 студзеня 1985, Брэст) — беларускі футбаліст, абаронца. Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2011—2014).

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец брэсцкага футбола, хутка апынуўся ў Мінску, а ў 2006—2012 гадах гуляў у Чэхіі.

У жніўні 2012 года вярнуўся ў Беларусь, падпісаўшы кантракт з мінскім «Дынама». У мінскім клубе стаў выступаць на пазіцыі левага абаронцы. З’яўляўся на полі нерэгулярна: многа прапускаў праз траўмы, прайграваў канкурэнцыю за месца ў аснове Дзмітрыю Молашу. У выніку па заканчэнні сезона 2013 пакінуў мінскі клуб.

У студзені 2014 года падпісаў кантракт з «Гомелем»[3]. Спачатку гуляў на пазіцыі левага абаронцы, але хутка страціў месца ў аснове. Пазней, у жніўні 2014 года, быў выстаўлены гомельскім клубам на трансфер[4] і перастаў з’яўляцца нават на лаўцы запасных. У снежні 2014 года кантракт з «Гомелем» быў разарваны[5].

У студзені 2015 года некаторы час трэніраваўся з брэсцкім «Дынама»[6]. Пазней прыбыў на прагляд у саратаўскі «Сокал», з якім у лютым 2015 года падпісаў кантракт[7]. У складзе «Сокала» стаў пастаянным іграком асновы, у 12 матчах зрабіў тры галявыя перадачы[8]. Па заканчэнні сезона, аднак, не атрымаў прапановы аб падаўжэнні кантракта.

6 ліпеня 2015 года было абвешчана аб пераходзе Трубілы ў салігорскі «Шахцёр»[9]. Аднак Віталь спачатку заставаўся на лаўцы запасных і толькі з кастрычніка замацаваўся ў стартавым складзе на пазіцыі левага абаронцы.

У студзені 2016 года падпісаў кантракт з футбольным клубам «Мінск»[10]. У складзе «Мінска» замацаваўся ў якасці асноўнага левага абаронцы. У студзені 2017 года падоўжыў пагадненне са сталічным клубам яшчэ на год[11]. У сезоне 2017 працягваў выступаць у аснове мінчан, толькі ў маі і з кастрычніка не гуляў праз траўмы. У снежні 2017 года пакінуў сталічны клуб[12].

У лютым—сакавіку 2018 года рыхтаваўся да новага сезона з «Крумкачамі», аднак пасля ўзнікнення ў клуба праблем з атрыманнем ліцэнзіі на ўдзел у Вышэйшай лізе ў сакавіку 2018 года далучыўся да «Слуцка», з якім неўзабаве падпісаў кантракт[13]. Сезон 2018 пачынаў на лаўцы запасных, а з мая замацаваўся ў стартавым складзе каманды. У снежні 2018 года падоўжыў кантракт са «Слуцкам»[14]. У сезоне 2019 заставаўся іграком асновы, толькі ў красавіку і маі не гуляў з-за траўмы.

У снежні 2019 года падпісаў новае пагадненне з клубам[15]. У сезоне 2020 з’яўляўся на полі нерэгулярна. У снежні 2020 года пакінуў «Слуцк»[16] і неўзабаве абвясціў аб завяршэнні кар’еры[17].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2005 года выступаў за моладзевую зборную Беларусі на турніры ў Досе, але больш у моладзевую каманду не ангажаваўся.

У 2011 годзе дэбютаваў за нацыянальную зборную. Галоўны трэнер Георгій Кандрацьеў стаў пастаянна выклікаць Трубілу ў зборную, нават нягледзячы на тое што ён не мог замацавацца ў аснове мінскага «Дынама».

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Грамадзянская пазіцыя

[правіць | правіць зыходнік]

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[18].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Vitali Trubilo // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Vitali Trubila // FBref
  3. ↑ Футбол. Виталий Трубило подписал контракт с "Гомелем" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (1 лютага 2014). Архівавана з першакрыніцы 10 сакавіка 2014.
  4. ↑ "Гомель" выставил Романюка и Трубило на трансфер (руск.). football.by (1 жніўня 2014). Праверана 2 мая 2024.
  5. ↑ "Гомель" расторг контракт с Трубило (руск.). football.by (1 студзеня 2015). Праверана 2 мая 2024.
  6. ↑ Трубило тренируется с брестским «Динамо» (руск.). by.tribuna.com (29 студзеня 2015). Праверана 2 мая 2024.
  7. ↑ Виталий Трубило подписал контракт с "Соколом" (руск.). football.by (15 лютага 2015). Праверана 2 мая 2024.
  8. ↑ Дело – Труба. Виталий Трубило вернулся в большой футбол (руск.). by.tribuna.com (9 мая 2015). Праверана 2 мая 2024.
  9. ↑ Виталий Трубило подписал контракт с солигорским "Шахтером" (руск.). football.by (6 ліпеня 2015). Праверана 2 мая 2024.
  10. ↑ Виталий Трубило подписал контракт с "Минском" (руск.). football.by (11 студзеня 2016). Праверана 2 мая 2024.
  11. ↑ Виталий Трубило продлил контракт с "Минском" (руск.). football.by (20 студзеня 2017). Праверана 2 мая 2024.
  12. ↑ Омельянчук, Чесновский и Трубило покинули «Минск» (руск.). by.tribuna.com (28 снежня 2017). Праверана 2 мая 2024.
  13. ↑ Виталий Трубило подписал контракт со "Слуцком" (руск.). football.by (28 сакавіка 2018). Праверана 2 мая 2024.
  14. ↑ Не игравший с января 2017 года Бамба вернулся в "Слуцк", восемь игроков продлили контракты с клубом (руск.). football.by (7 снежня 2018). Праверана 2 мая 2024.
  15. ↑ Виталий Трубило продолжит выступать за "Слуцк" (руск.). Афіцыйны сайт «Слуцка» (15 снежня 2019). Праверана 2 мая 2024.
  16. ↑ Трубило покинул "Слуцк" (руск.). football.by (16 снежня 2020). Праверана 2 мая 2024.
  17. ↑ Футбол. Виталий Трубило завершил карьеру (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by.
  18. ↑ 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА . Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 2 мая 2024.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]