Пасля заканчэння мясцовых школ і Хебранскай Акадэміі Гэмлін, змяніўшы мноства прафесій, у 1833 г. прыступіў да юрыдычнай практыкі. У 1836 г. Гэмлін быў абраны ў Палату прадстаўнікоў Мэна, дзе знаходзіўся да 1841 г. У 1840 г. ён няўдала спрабаваў быць выбраным у Палату прадстаўнікоў ЗША, у якой знаходзіўся ў 1843—1847 гг. У 1848 г. ён быў абраны па вакансіі ў Сенат, а ў 1851 г. на поўны тэрмін. У той перыяд ён быў членам Дэмакратычнай партыі, і падтрымліваў кандыдатуру Франкліна Пірса на выбарах у 1852 годзе. 12 чэрвеня 1856 года Гэмлін выйшаў з Дэмакратычнай партыі і ўступіў у новаствораную Рэспубліканскую партыю. 8 студзеня 1857 г. Гэмлін стаў губернатарам Мэна, будучы абраны са значным большасцю галасоў, але ўжо 25 лютага пакінуў гэты пост і вярнуўся ў Сенат.
У 1860 г. Гэмлін быў намінаваны у віцэ-прэзідэнты ў пары з Аўраамам Лінкальнам на прэзідэнцкіх выбарах, і быў абраны, стаўшы першым віцэ-прэзідэнтам ад Рэспубліканскай партыі, а таксама ад штата Мэн. Гэмлін паказаў сябе як моцны аратар і перакананы супернік рабства. Гэмлін спрыяў прызначэнню Джозефа Хукера на пасаду камандуючага Патамакскай арміяй.