Гара Маат

Артыкул пра вулкан на Венеры. Пра старажытнаегіпецкую багіню гл. Маат.

Гара Маат
Згенераваны на камп’ютары малюнак гары Маат. Маштаб па вертыкалі ў 22,5 разоў большы, чым па гарызанталі
Згенераваны на камп’ютары малюнак гары Маат. Маштаб па вертыкалі ў 22,5 разоў большы, чым па гарызанталі
Вышыня вяршыні8800 м [1] 
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гара Маат (лац.: Maat mons) — самы высокі венерыянскі вулкан і другая паводле вышыні вяршыня Венеры. Названы ў гонар старажытнаегіпецкай багіні праўды і справядлівасці Маат. Размешчаны ў вобласці Атлы паблізу гор Узы і Ангвуці, каардынаты цэнтра — 0° 30' Пн. Ш., 194° 36' У. Д.[2]

Гара Маат узвышаецца амаль на 5 км над ваколіцамі[3] і на 8,8 км[1] (паводле іншых дадзеных, 8,3 км[4][5]) над сярэднім узроўнем паверхні Венеры. Гэта робіць яе другой паводле вышыні вяршыняй планеты пасля гор Максвела (якія вышэй за яе больш чым на 1 км)[6], і самым высокім на планеце вулканам. Атмасферны ціск на вяршыні гары Маат на 40 % ніжэй, чым на сярэднім узроўні паверхні, і складае 55 бар[4].

З дапамогай касмічнага апарата «Магелан» былі атрыманы выявы вулкана. Шэраг дадзеных гавораць пра тое, што вулкан быў актыўны параўнальна нядаўна[4].

Зноскі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б Лазарев Е. Н.. Карта рельефа Венеры. Государственный астрономический институт им. П. К. Штернберга (2 лютага 2012). — (отсчёт высот от уровня 6051,8 км). Праверана 28 кастрычніка 2013.
  2. ↑ Maat Mons (англ.)(недаступная спасылка). Gazetteer of Planetary Nomenclature. International Astronomical Union (IAU) Working Group for Planetary System Nomenclature (WGPSN) (1 кастрычніка 2006). Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2016. Праверана 4 ліпеня 2013.
  3. ↑ PIA00106: Venus - 3D Perspective View of Maat Mons(недаступная спасылка). Planetary Photojournal. Jet Propulsion Lab (1 жніўня 1996). Архівавана з першакрыніцы 8 сакавіка 2016. Праверана 4 ліпеня 2013.
  4. ↑ а б в Robinson C. A., Thornhill G. D., Parfitt E. A. (1995). "Large-scale volcanic activity at Maat Mons: Can this explain fluctuations in atmospheric chemistry observed by Pioneer Venus?". Journal of Geophysical Research. 100 (E6): 11755–11763. Bibcode:1995JGR...10011755R. doi:10.1029/95JE00147.{{cite journal}}: Папярэджанні CS1: розныя назвы: authors list (спасылка)
  5. ↑ Пералічылі ад ўмоўнай сферы радыусам 6051,0 км на 6051,8 км (сучаснае значэнне сярэдняга радыусу Венеры))
  6. ↑ Kaula W. M., Bindschadler D. L., Grimm R. E., Smrekar S. E., Roberts K. M. (1992). "Styles of deformation in Ishtar Terra and their implications". Journal of Geophysical Research. 97 (E10): 16085–16120. Bibcode:1992JGR....9716085K. doi:10.1029/92JE01643. ISSN 0148-0227.{{cite journal}}: Папярэджанні CS1: розныя назвы: authors list (спасылка)