Геахімія

Геахі́мія (грэч. gē + позналац. chimia) — навука пра хімічны склад Зямлі, пашырэнне ў ёй хімічных элементаў і іх стабільных ізатопаў, заканамернасці размеркавання хімічных элементаў у розных геасферах, законы іх паводзін, спалучэння і міграцыі ў прыродных геасістэмах.

Асноўныя раздзелы

[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя раздзелы:

  • аналітычная геахімія;
  • фізічная геахімія;
  • геахімія літасферы;
  • геахімія літагенеза;
  • геахімія гідрасферы;
  • рэгіянальная геахімія;
  • радыёгеахімія;
  • радыёгеахраналогія;
  • геахімія ландшафту;
  • арганічная геахімія;

і інш.

Некаторыя паняцці

[правіць | правіць зыходнік]

Геахімічны фон — сярэдняе ўтрыманне хімічнага элемента ў глебах па дадзеных вывучэння статыстычных параметраў яго размеркавання. Геахімічны фон з'яўляецца рэгіянальнай або мясцовай характарыстыкай глеб і парод.

Геахімічная анамалія — участак тэрыторыі, у межах якога статыстычныя параметры размеркавання хімічнага элемента пэўна адрозніваюцца ад геахімічнага фону.

Геахімічны бар'ер — зона рэзкага памяншэння міграцыйнай здольнасці якіх-небудзь хімічных элементаў, што суправаджаецца іх асаджэннем з раствора і прыводзіць да ўзнікнення іх падвышанай канцэнтрацыі. Геахімічныя бар'еры ўяўляюць сабой межы паміж рознымі геахімічнымі становішчамі.

Зона забруджвання — геахімічная анамалія, у межах якой утрыманне забруджвальных рэчываў дасягае канцэнтрацый, якія аказваюць неспрыяльны ўплыў на здароўе чалавека.

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • «Treatise on geochemistry» 2003, Elsevier.