Глікапратэіны — складаныя бялкі, у якіх бялковая (пептыдная) частка малекулы кавалентна злучаная з адной або некалькімі групамі гетэраалігацукрыдаў. Акрамя глікапратэіна існуюць таксама пратэагліканы і гліказамінагліканы.
Монацукрыды, звязаныя з канкрэтным бялком, могуць быць рознымі: гэта можа быць глюкоза, фукоза, маноза, глюказамін, галактозамін, ксілоза, сіялавая кіслата, галактоза і інш.
Тыя ці іншыя монацукрыды, звязаныя з бялком, змяняюць біяхімічныя і імуналагічныя ўласцівасці бялку, яго прасторавую канфігурацыю і інш. Важным прыватным выпадкам з’яўляецца звязванне бялкоў з сіялавай кіслатой, якое прыводзіць да фарміравання сіялаглікапратэінаў. У тыповых выпадках менавіта звязванне з сіялавай кіслатой прадвызначае павелічэнне T1/2 бялку ў плазме крыві.