Градыентная оптыка

Градыентныя лінза з парабалічнай залежнасцю паказчыка праламлення (n) ад радыяльнага адлегласці (x). Такая лінза факусуе святло не так, як традыцыйныя лінзы.

Градыентная оптыка  — гэта падзел оптыцы, які вывучае аптычныя ўласцівасці матэрыялаў, паказчык праламлення якіх змяняецца ў залежнасці ад каардынат.

Прыкладам градыентнай оптыкі з'яўляецца міраж лужыны на дарозе ў спякотны дзень. У рэчаіснасці гэта лужына малюнак неба, так як прамяні святла праламляюцца. Гэта адбываецца з-за змены паказчыка праламлення паміж цёплым і менш шчыльным паветрам у паверхні дарогі і больш шчыльным і халодным паветрам над ёй. Ваганне тэмпературы (і адпаведна шчыльнасці) паветра служыць прычынай узнікнення градыенту ў паказчыку пераламлення паветра, які павялічваецца ў залежнасці ад вышыні,з-за чаго і ўзнікае міраж.[1]

Гэта ўласцівасць выкарыстоўваецца ў градыентных лінзах (Грінах (GRIN) — ад англ.: gradient-index).Гэтыя лінзы з радыяльна паказчыкам праламлення які змяншаецца. Яны звычайна выкарыстоўваюцца там дзе неабходна ўсталяваць вельмі шмат маленькіх лінзаў побач, напрыклад капіявальныя прылады і сканеры малюнкаў. Таксама крышталік вочы чалавека выкарыстоўвае радыяльна паказчык праламлення які змяншаецца для факусоўкі святла.[2]


Адно з самых важных пераваг градыентных лінз пры параўнанні з класічнымі лінзамі заключаецца ў тым, што аптычныя паверхні могуць быць плоскімі.


Нататкі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Tsiboulia, A B (2003). "Gradient Index (GRIN) Lenses". In Ronald G. Driggers. Encyclopedia of Optical Engineering, Volume 1. New York, NY: Marcel Dekker. 675-683. ISBN 9780824742508.
  2. ↑ Moore, D T (1980). Applied Optics. 19, 1035–1038