Гром

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Гром (значэнні).

Гром — гукавая з’ява ў атмасферы, суправаджае разрад маланкі. Гром уяўляе сабой ваганні паветра пад уплывам вельмі хуткага падвышэння ціску на шляху маланкі, з прычыны награвання прыблізна да 30 000 °C. Раскаты грому ўзнікаюць з-за таго, што маланка мае значную даўжыню і гук ад розных яе участкаў даходзіць да вуха назіральніка не адначасова; акрамя таго грому спрыяе адлюстраванне гуку ад аблокаў, а таксама таму, што з-за рэфракцыі гукавая хваля распаўсюджваецца па розных шляхах і прыходзіць з рознымі запазненнямі, акрамя таго сам разрад адбываецца не імгненна.

Гучнасць грукату грому можа дасягаць 120 дэцыбел.

Гром у міфалогіі і рэлігіі

У розных рэлігіях і міфалогіях лічылася, што гром, гэта адна з праяў гневу багоў. Такіх богаў часта звалі грамавержцамі.

Найбольш вядомыя багі-грамавержцы:

• Зеўс (Грэчаская міфалогія)
• Ваагн (Армянская міфалогія)
• Юпітэр (Рымская міфалогія)
• Тор (Скандынаўская міфалогія)
• Лэйгун (Кітайская міфалогія)
• Ука (Фінская міфалогія)
• Райдзін (Японская міфалогія)
• Хаса (Мексіканская міфалогія)
• Пярун (Славянская міфалогія)
• Індра (Індуізм)