Грыгорый VII | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
лац.: Gregorius PP. VII | |||||||
| |||||||
|
|||||||
|
|||||||
Папярэднік | Аляксандр II, Папа Рымскі | ||||||
Пераемнік | Віктар III, Папа Рымскі | ||||||
|
|||||||
Дзейнасць | дыпламат, каталіцкі святар, пісьменнік, Latin Catholic monk | ||||||
Імя пры нараджэнні | Гільдэбранд | ||||||
Арыгінал імя пры нараджэнні |
італ.: Ildebrando (ці Aldobrandeschi, ці Dhiltprandus) | ||||||
Нараджэнне |
не раней за 1015 і не пазней за 1028
|
||||||
Смерць |
25 мая 1085[1] |
||||||
Пахаванне | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Грыгорый VII, свецкае імя Гільдэбранд (лац.: Gregorius PP. VII, італ.: Ildebrando (Aldobrandeschi, Dhiltprandus); 1020/1025 — 25 мая 1085) — Папа Рымскі з 22 красавіка 1073 па 25 мая 1085.
Фактычна правіў пры Папе Мікалаі II. Праводзіў рэформы, накіраваныя на ўмацаванне каталіцкай царквы. Забараніў сіманію. Канчаткова зацвердзіў у каталіцкай царкве цэлібат — бясшлюбнасць духавенства.
Дамагаўся верхавенства Папаў над свецкімі правіцелямі, змагаўся з германскім імператарам Генрыхам IV за інвестытуру. Прымусіў Генрыха IV з’явіцца да сябе з пакаяннем у тасканскую крэпасць Каноса. Але ў канцы жыцця быў выгнаны з Рыма і памёр у выгнанні.
У 1606 годзе кананізаваны.