Грыгорый XVI | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
лац.: Gregorius PP. XVI | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Пій VIII | ||||||
Пераемнік | Пій IX | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
Дзейнасць | каталіцкі святар, каталіцкі біскуп | ||||||
Нараджэнне |
18 верасня 1765[1][2][…] |
||||||
Смерць |
1 чэрвеня 1846[2][3] (80 гадоў) |
||||||
Пахаванне | |||||||
Прыняцце свяшчэннага сану | 1787 | ||||||
Кардынал з | 1825 | ||||||
Аўтограф | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Грыгорый XVI (лац.: Gregorius PP. XVI; свецкае імя: італ.: Bartolomeo Alberto Cappellari; 18 верасня 1765, Белуна, Італія — 1 чэрвеня 1846, Рым), Папа Рымскі (2 лютага 1831 — 1 чэрвеня 1846).
Актыўна спрыяў адраджэнню місіянерскай дзейнасці каталіцкай царквы. Прызначыў 95 епіскапаў-місіянераў, выдзяліў 15 новых місіянерскіх дыяцэзій, 36 апостальскіх вікарыятаў. Закладаў семінарыі для духавенства мясцовага паходжання. Пры яго пантыфікаце ва Усходняй Еўропе былі створаныя ўстановы, якія рыхтавалі місіянераў, а таксама супольнасці дзеля збору сродкаў для насельніцтва зямель, на якія высылаліся місіі. Высылаў місіі ў Абісінію, Палінезію, Кітай, Індыю, да індзейцаў Паўночнай Амерыкі.
У энцыкліцы «Mirari vos» (1832) асудзіў дактрыну лібералізму і ідэю раздзялення дзяржавы і царквы, падкрэсліў божы характар царквы і аўтарытэт яе настаўнай дзейнасці. У энцыкліках «Singulari nos» (1834) і «Dum acerbissimas» (1835) асудзіў ідэалогію рацыяналізму. У брэве «In supremo» (1839) асудзіў рабства і гандаль рабамі як з’явы, недастойныя хрысціян.