Грынпіс

Грынпіс
Тып Міжнародная недзяржаўная арганізацыя[1]
Год заснавання 1972
Заснавальнікі Irving Stowe[d], Dorothy Stowe[d], Jim Bohlen[d], Paul Côté[d], Robert Hunter[d] і Ben Metcalfe[d]
Размяшчэнне Амстэрдам, Нідэрланды (Грынпіс Інтэрнэшнл)
Сфера дзейнасці Ахова навакольнага асяроддзя, Пацыфізм
Прыбытак
  • 410 млн € (2020)
Ахвяраванні € 196.600.000 (2008)
Колькасць супрацоўнікаў больш за 1.500
Колькасць членаў 2.860.000 (2008)
Даччыныя арганізацыі Greenpeace France[d], Greenpeace India[d], Q88958809?, Greenpeace East Asia[d] і Greenpeace USA[d]
Вэб-сайт greenpeace.org

Грынпі́с (англ.: Greenpeace — «зялёны свет») — міжнародная грамадская прыродаахоўная арганізацыя, заснаваная ў г. Ванкувер, Канада 15 верасня 1971 года Дэвідам Мактагартам.

Асноўная мэта — дамагчыся вырашэння глабальных экалагічных праблем, у тым ліку шляхам прыцягнення да іх ўвагі грамадскасці і ўладаў.

Грынпіс існуе толькі за кошт ахвяраванняў прыхільнікаў і прынцыпова не прымае фінансавую дапамогу ад дзяржаўных структур, палітычных партый або бізнесу.

Грынпіс вядомы сваімі гучнымі акцыямі, нацэленымі на прыцягненне ўвагі СМІ да экалагічных праблем. Сведчанне — адзін з прынцыпаў Грынпіс. Арганізацыя імкнецца пабываць на месцы экалагічнага злачынствы і даць людзям незалежную і праўдзівую інфармацыю.

Геаграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Рэгіянальныя офісы

[правіць | правіць зыходнік]
Краіны, у якіх прысутнічаюць прадстаўніцтва Грынпіс

Рэгіянальныя офісы аб’ядноўваюць некалькі дзяржаў.

Цэнтральная і ўсходняя Еўропа (Аўстрыя, Венгрыя, Польшча, Славакія, Славенія)

Скандынавія (Данія, Нарвегія, Фінляндыя, Швецыя)

Міжземнамор’е (Ізраіль, Ліван, Мальта, Турцыя)

Паўднёва-Усходняя Азія (Інданезія, Тайланд, Філіпіны)

Аўстралія і Акіянія (Аўстралія, Папуа-Новая Гвінея, Саламонавы Астравы, Фіджы)

Нацыянальныя офісы

[правіць | правіць зыходнік]

Еўропа: Бельгія, Вялікабрытанія, Германія, Грэцыя, Іспанія, Італія, Люксембург, Нідэрланды, Партугалія, Расія, Румынія, Францыя, Чэхія, Швейцарыя

Азія: Індыя, Кітайская Народная Рэспубліка, Японія

Афрыка: Конга, Сенегал, Паўднёва-Афрыканская Рэспубліка

Паўночная Амерыка: Канада, Мексіка, Злучаныя Штаты Амерыкі

Паўднёвая Амерыка: Аргенціна, Бразілія, Чылі

Аўстралія і Акіянія: Новая Зеландыя

Нафтавая кампанія

[правіць | правіць зыходнік]

Актывісты Грынпіс праводзяць акцыі пратэсту супраць выкарыстання нафтавых прадуктаў, так як пры іх выкарыстанні ў атмасферу выкідваецца шмат таксічных рэчываў. Некаторыя радыкальна настроеныя актывісты Грынпіс прадпрымаюць спробы пранікнення на танкеры, які транспартуюць нафту.

Адной з найбуйнейшых перамог грынпісаўцаў у дадзенай кампаніі можна назваць адмову ад затаплення нафтавай платформы Брэнт Спар (англ. Brent Spar) брытанскай кампаніі Shell у 1995 годзе, так як яна ўтрымлівала шмат таксічных рэчываў. Некалькім актывістам ўдалося падабрацца на плыту да платформе і прыкаваць сябе да яе. Бурная рэакцыя СМІ і грамадскасці прывяла да асуджэння суседнімі дзяржавамі затаплення, падзення каціровак Shell і спроб байкоту гэтай кампаніі. Нягледзячы на гэта Парламент Вялікабрытаніі дазволіў кампаніі Shell дадзеную працэдуру, але кіраўніцтвам кампаніі ўсё ж прыняло рашэнне адмяніць затапленне і паступіць так, як і рэкамендавалі ім актывісты: разабралі платформу па частках на беразе.

Як адзначае Наомі Кляйн, уплывовы эксперт па антыкарпаратыўнаму руху і брэндынгу, са спасылкай на лідара арганізацыі Робіна Гроўв-Уайта:

" Урок, які Грынпіс вынес з сваёй перамогі на Брэнт Спар, быў урокам аб недатыкальнасці „тэрыторый, якія належаць супольнасці людзей у цэлым“, — месцаў, не пайменаваных ні на якіх картах, што не належаць ніякім прыватным інстытутам і таму з'яўляюцца агульнай уласнасцю[2]. "

Акцыі

[правіць | правіць зыходнік]

1997

[правіць | правіць зыходнік]
  • У 1997 годзе актывісты Грынпіс на некаторы час захапілі астравок Рокал.[3]

Крытыка

[правіць | правіць зыходнік]

Грынпіс часта падвяргаецца крытыцы з боку некаторых прадстаўнікоў навуковай супольнасці, у тым ліку і асобных прафесійных эколагаў, па меркаванні якіх дзейнасць Грынпіс часцей прыносіць шкоду, чым карысць прыродзе.[4]

Некаторыя заявы Грынпіса аб генетычна-мадыфікаваных прадуктах крытыкаваліся за неаб’ектыўнасць.[5]

Існуе меркаванне аб тым, што некаторыя акцыі Грынпіс былі прафінансаваны канкурэнтамі тых кампаній, супраць якіх выступала арганізацыя.[6] Некаторыя таксама мяркуюць, што Грынпіс выкарыстоўваецца ў палітычных мэтах.[7][8] У той жа час, прадстаўнікі «Грынпіс» адвяргаюць гэтыя і іншыя аналагічныя абвінавачванні ў свой адрас.[9]

З іншага боку, некаторыя радыкальныя эколагі часта крытыкуюць «Грынпіс» за залішнюю мяккасць і недахоп акцый «прамога дзеяння». Да такіх ставіцца, у прыватнасці, былы актывіст «Грынпіс» Пол Ватсан.[10][11]

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ United Nations, Department of Public Information, Non-Governmental Organizations
  2. ↑ Greenpeace против Shell (24 верасня 2004). Праверана 27 чэрвеня 2010.
  3. ↑ Oil be damned!(недаступная спасылка). SchNEWS (22 жніўня 1997). Архівавана з першакрыніцы 12 чэрвеня 2007. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  4. ↑ Karri Hammerstrom. The Future of Food and Medicine. (англ.). AgBioWorld Foundation. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  5. ↑ Производители продуктов питания называют исследование Greenpeace необъективным(недаступная спасылка). conditer.ru. Архівавана з першакрыніцы 10 ліпеня 2014. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  6. ↑ Международный энвайронментализм (раздел «Greenpeace»). Праверана 27 чэрвеня 2010.
  7. ↑ Архив материалов сайта «Остановим Гринпис». Праверана 27 чэрвеня 2010.
  8. ↑ ГордонКихот: глобальное изменение климата — Текст телепередачи А.Гордона на 1 канале(недаступная спасылка) (15 снежня 2009). Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2011. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  9. ↑ Соврамши, господин Гордон — Ответ Гринпис на передачу А.Гордона на 1 телеканале(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 26 ліпеня 2010. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  10. ↑ Paul Watson, Sea Shepherd and Greenpeace: some facts(недаступная спасылка). Greenpeace.org. Архівавана з першакрыніцы 22 жніўня 2011. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  11. ↑ Sticking it to the Man, 21st Century style… — Интервью с Полом Уотсоном. Праверана 27 чэрвеня 2010.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
commons: Грынпіс на Вікісховішчы