Грэцыя ўступіла ў Першую сусветную вайну 2 ліпеня 1917 года, да гэтага захоўвала нейтралітэт, аднак пасля адрачэння прагерманскі настроенага караля Канстанціна, Грэцыя аб'явіла вайну Цэнтральным дзяржавам і выступіла на баку Антанты.
З пачаткам Першай сусветнай вайны, Грэцыя абвясціла нейтралітэт. Нягледзячы на гэта, у кастрычніку 1914 года, грэчаскія войскі ўварваліся ў Албанію і акупавалі Паўночны Эпір. Аднак ужо ў 1915 годзе ў Албаніі высадзіліся італьянскія войскі. Неўзабаве грэчаскія войскі былі вымушаныя пакінуць раней занятыя тэрыторыі з-за магчымых канфліктаў з італьянцамі.
Канфлікт завяршыўся ціскам дыпламатыі і войскаў Антанты, выгнаннем караля вясной 1917 года, каранацыяй яго сына Аляксандра і ўступленнем Грэцыі ў вайну на баку Антанты. Пасля вайны Венізелас прадстаўляў Грэцыю на Парыжскай мірнай канферэнцыі і дамогся ўключэння ў яе склад Фракіі і Іоніі.
Пасля ўступлення ў вайну, 10 грэцкіх дывізій далучыліся да саюзным войскам на Салоніцкім фронце, камандуючым грэчаскімі войскамі быў прызначаны генерал Панаёціс Дангліс. Грэчаскія войскі паспяхова правялі шэраг аперацый супраць балгарскіх войскаў у маі 1918 года.
У верасні 1918 года грэчаскія войскі актыўна ўдзельнічалі ў паспяховым наступленні Антанты. Грэчаскія дывізіі ўдзельнічалі ў бітве пры Дойране, вызваленні Сербіі і шэрагу іншых аперацый у канцы 1918 года. Пасля паспяховага наступу саюзных войскаў Балгарыя капітулявала, Першая сусветная вайна завяршылася.
Будучы ў лагеры пераможцаў, Грэцыя атрымала вялікія тэрытарыяльныя набыцці. Па Нёіскаму дагавору Грэцыя набыла значную частку Фракіі (Усходняя Фракія, а затым і Заходнюю Фракію) на ўзбярэжжы Эгейскага мора і раен Ізміра па Сеўрскаму дагавору.
За час баявых дзеянняў страты грэчаскай арміі склалі каля 5000 забітымі.