Гідраўлічны прэс

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Прэс.

Гідраўлічны прэс — машына статычнага (няўдарнага) дзеяння, рабочыя часткі якой прыводзяцца ў рух высокім ціскам вадкасці. Гэта гідраўстаноўка, якая дазваляе шматразова павялічваць сілу сціскання на выхадзе з яе ў параўнанні з намаганнем, якое было прыкладзена да прэса на ўваходзе.

Прынцып дзеяння

[правіць | правіць зыходнік]
Гідраўлічнае павелічэнне сілы.

Прынцып дзеяння гідраўлічнага прэса быў упершыню прапанаваны Блезам Паскалем і грунтуецца на выкарыстанні вызначанага ім закона (законе Паскаля). Гідрапрэс дае большы вынік па сіле (у квадратычнай залежнасці), чым рычажны механізм (лінейная залежнасць). Выкарыстанне ўласцівага толькі вадкасцям механізму перадачы на адлегласць энергіі ціску робіць гідраўлічныя прэсы больш эфектыўнымі ў параўнані з аналагамі механічнага прынцыпу дзеяння. Напрыклад, калі дыяметр вялікага поршня ў дзесяць разоў большы за дыяметр малога поршня, то гідрапрэс будзе ствараць на вялікім поршні намаганне ў 100 разоў вышэйшае, чым на малым поршні, а ў рычажным механізме пры такіх суадносінах плячэй сіла на выхадзе павялічыцца толькі ў дзесяць разоў.

Выкарыстанне

[правіць | правіць зыходнік]
Прамысловы гідраўлічны прэс.

Запантэнтаваны Джозефам Брама ў 1795 годзе. Гідраўлічны прэс выкарыстоўваецца ў канцы XVIII — пач. XIX ст. для пакетавання сена, выціскання вінаграднага соку, адціскання алею і інш. З сярэдзіны XIX ст. прымяняецца ў металаапрацоўцы для кавання зліткаў, ліставой штампоўкі, гібкі і праўкі, аб’ёмнай штампоўкі, выддзьмування труб і профіляў, пакетавання і брыкетавання адыходаў, прасавання парашковых матэрыялаў, пакрыцця кабеляў металічнай абалонкай і інш. Гідраўлічныя прэсы знайшлі распаўсюджванне таксама ў вытворчасці пластмасавых і гумовых вырабаў, драўнянастружкавых пліт, фанеры, тэксталіту і інш. Яны выкарыстоўваюцца пры сінтэзе новых матэрыялаў (напрыклад, штучных алмазаў).

Ціск рабочай вадкасці для большасці гідраўлічных прэсаў складае 20-32 Мн/м² (200—320 кгс/см²), дасягаючы ў асобных выпадках (для сінтэзу алмазаў) 450 Мн/м² (4500 кгс/см²).

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]