Гімн Сірыі

Абаронцы Радзімы
حُمَاةَ الدِّيَار
Хумат ад-Дыяры
Аўтар слоў	Халіль Мардам Бек, 1936
Кампазітар	Мухамад Флейфіль, 1936
Краіна	Сірыя
Зацверджаны	1936

«Хумат ад-Дыяры» («Абаронцы Радзімы»; араб.: حماة الديار) — нацыянальны гімн Сірыі. Аўтар слоў — Халіль Мардзі Бек (1895—1959), кампазітар — Мухамад Флейфіль (1899—1985). Гімн быў зацверджаны ў 1936 г., аднак, у перыяд існавання саюзнай дзяржавы паміж Сірыяй і Егіптам (ААР) ён часова не выкарыстоўваўся. Нацыянальны гімн ААР вырашана было скласці з гімнаў дзвюх краін. Пасля распаду федэрацыі ў 1961 годзе, нацыянальны гімн Сірыі быў цалкам адноўлены.

Тэкст

Арабскі

حُـماةَ الـديارِ عليكمْ سـلامْ أبَتْ أنْ تـذِلَّ النفـوسُ الكرامْ عـرينُ العروبةِ بيتٌ حَـرام وعرشُ الشّموسِ حِمَىً لا يُضَامْ ربوعُ الشّـآمِ بـروجُ العَـلا تُحاكي السّـماءَ بعـالي السَّـنا فأرضٌ زهتْ بالشّموسِ الوِضَا سَـماءٌ لَعَمـرُكَ أو كالسَّـما رفيـفُ الأماني وخَفـقُ الفؤادْ عـلى عَـلَمٍ ضَمَّ شَـمْلَ البلادْ أما فيهِ منْ كُـلِّ عـينٍ سَـوادْ ومِـن دمِ كـلِّ شَـهيدٍ مِـدادْ؟ نفـوسٌ أبـاةٌ ومـاضٍ مجيـدْ وروحُ الأضاحي رقيبٌ عَـتيدْ فمِـنّا الوليـدُ و مِـنّا الرّشـيدْ فلـمْ لا نَسُـودُ ولِمْ لا نشـيد؟

Транскрыпцыя МФА

ḥuma: t ad-dija: ri ˁalajkum sala: m

ˀabat ˀan taðilla n-nufu: su l-kira: m

ˁari: nu l-ˁuru: bati bajtun ḥara: m

wa ˁarʃu ʃ-ʃumu: si ḥiman la: juḍa: m

rubu:ˁu ʃ-ʃaˀa: mi buru:ʤu l-ˁala:

tuḥa: ki: s-sama:ˀa bi-ˁa: li: s-sana:

fa-ˀarḍun zahat bi-ʃ-ʃumu: si l-wiḍa

sama:ˀun li-ˁamruka ˀaw ka:-s-sama:

rafi: fu l-ˀama: ni wa χafqu l-fuˀa: d

ˁala: ˁalamin ḍamma ʃamla l-bila: d

ˀama: fi: hi min kulli ˁajnin sawa: d

wa min dami kulli ʃahi: din mida: d

nufu: sun ˀuba: tun wa ma:ḍin maʤi: d

wa ru: hu l-ˀaḍa:ḥi raqi: bun ˁati: d

fa-minna: l-wali: du wa minna: r-raʃi: d

fa-lim la: nasu: du wa lim la: naʃi: d

Літаральны пераклад з арабскай мовы

Абаронцы радзімы, вітаем вас!

Адмаўляюцца падапарадкоўвацца гордыя душы.

Апірышча ўсяго арабскага, святы дом,

трон зорак, непарушнае сховішча.

Горы Сірыі, гэтыя высокія вежы,

да неба падобныя бляскам асляпляльным сваім,

зямлёй у квеценях і зіхоткімі свяціламі,

неба — для твайго жыцця, што падобнае да неба.

Ззянне надзеі і біенне сэрца -

сцягу, што з’яднаў нашу дружную краіну,

Ці не кожная зрэнка скіраваная на яго,

і ці не ён афарбаваны крывёю кожнага пакутніка?

Гордыя людзі слаўнай мінуўшчыны

гэта душы ваяроў, якіх прынеслі ў ахвяру,

з рода рода Валід, і з рода Рашыд,

ці не перамаглі мы, ці не свабодныя?