Гіперыён (тытан)

Гіперыён
стар.-грэч.: Ὑπερίων
Міфалогія старажытнагрэчаская рэлігія[d] і старажытнагрэчаская міфалогія
Пол мужчынскі пол
Бацька Уран[2]
Маці Гея[2]
Браты і сёстры Рэя[1], Япет, Кронас, Феміда, Тэя, Акіян і Тэфіда[d]
Жонка Тэя, Aethra[d], Basileia[d] і Ірыфеса[d]
Дзеці Геліяс[2][3], Эас[2][4], Селена[2][5] і Aurora[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Гіперыён.

Гіперыё́н (грэч. Ὑπερίων — вельмі высокі) — у старажытнагрэчаскай міфалогіі [6] тытан, сын Урана і Геі [7], муж сваёй сястры Тэі, бацька Геліяса [8], Селены і Эас.

Гіперыён — «зіхатлівы» бог, літаральна «ідучы наверсе», гэта значыць, па небе, і таму атаясамляецца ён з Геліясам — нярэдка ў Гамера, у эліністычнай міфалогіі — увесь час; так, сыны Геліяса называюцца Гіперыянідамі.

Паводле эўгемерыстычнаму вытлумачэнню, Гіперыёнам назвалі чалавека, які першым спасцігнуў рух нябесных свяцілаў, чаму яго і сталі зваць «бацькам» іх [9].

Зноскі

  1. ↑ Любкер Ф. Rhea // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1153–1154.
  2. ↑ а б в г д Любкер Ф. Hyperion // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 649–650.
  3. ↑ Любкер Ф. Ἥλιος // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 598–599.
  4. ↑ Любкер Ф. Ἠώς // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 473.
  5. ↑ Любкер Ф. Σελήνη // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1223.
  6. ↑ Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.1. С.304, Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т.2. С.157
  7. ↑ Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка I 1, 3; 2, 2
  8. ↑ Гамер. Адысея XII 374; Мімнерм, фр.5 Джэнцілі-Прата; Піндар. Алімпійскія песні VII 39
  9. ↑ Дыядор Сіцылійскі. Гістарычная бібліятэка V 67, 1