Археалагічны рэгіён Гранд-Какле ахоплівае шэраг культур дакалумбавай эпохі на тэрыторыі сучаснай Панамы з найбольшай канцэнтрацыяй ў правінцыі Какле. Археолагі ідэнтыфікавалі дадзеныя культуры па стылях мясцовай керамікі. Найбольш ранні і дрэнна вывучаны перыяд Ла-Мула (La Mula) доўжыўся з 150 г. да н. э. па 300 г. н. э. За ім ідуць перыяды Тонасі (Tonosi), 300-550 гг. н. э., і Кубіта (Cubita), 550-700 гг. н. э. У цэлым, група мясцовых культур, аб'яднаная агульнымі прыкметамі, існавала ў Какле з 1200 г. да н. э. да XVI стагоддзя, да заваёвы іспанцамі.
Археолагі, якія працавалі на тэрыторыі Панамы з 1920-х гадоў, выявілі руіны і пахаванні, у якіх былі знойдзены шматлікія, цікавыя з культурнай пункту гледжання артэфакты: вырабы з золата і іншых металаў, разьбяныя малюнкі на косці, ракавінах і зубах кітоў, тканіне, упрыгожванні з паўкаштоўных камянёў і кераміку. Залатыя вырабы з Какле былі прадметам гандлю ва ўсёй Месаамерыцы, іх выявілі нават у Чычэн-Іца на паўвостраве Юкатан. Вялікая калекцыя дагістарычнай керамікі з Какле характарызуецца добра структураваным дызайнам, малюнкамі рыб, птушак, звяроў і людзей.
У 1920-я гады як мінімум адзін важны археалагічны помнік, Кантэ (Панама), быў настолькі моцна пашкоджаны археолагамі-аматарамі, што вялікая частка яго гістарычных каштоўнасцяў (у тым ліку датыроўка знаходак) страчаная назаўсёды. У 1930-1940-х гг. Кантэ доўгі час раскопвалі археолаг Сэмюэл К. Лотрап (Samuel K. Lothrop) з Гарварда і Дж. Олдэн Мэйсан (J. Alden Mason) з Пенсільванскага ўніверсітэта, прычым яны абодва апублікавалі вынікі сваіх даследаванняў. Невялікі музей на месцы раскопак дэманструе артэфакты і гісторыю месца. Другі помнік, Эль-Каньё, быў даследаваны больш прафесійна і з'яўляецца крыніцай важнай інфармацыі аб культуры кокле. Частка археалагічных помнікаў Какле выдзелена ў культурную тэрыторыю Гран-Какле. Музей археалогіі і этналогіі Пібадзі пры Гарвардскім універсітэце ў г. Кембрыдж (штат Масачусетс) апублікаваў у 1937 і 1942 гг. дзве буйныя працы аб раскопках у Какле.