Даміцыян

Даміцыян
лац.: Titus Flavius Domitianus
рымскі імператар
14 верасня 81 — 18 верасня 96
Папярэднік Ціт
Пераемнік Нерва
Нараджэнне 24 кастрычніка 51[1]
Смерць 18 верасня 96[1][2][…] (44 гады)
Род Флавіі і Flavii Sabini[d]
Імя пры нараджэнні лац.: Titus Flavius Domitianus
Бацька Веспасіян[3][1]
Маці Флавія Даміцылла Старэйшая[d][4]
Жонка Даміцыя Лангіна[d][4][5]
Дзеці Ціт Флавій Цэзар[d], Flavia[d], Vespasian the Younger[d] і Domitian the Younger[d]
Веравызнанне старажытнарымская рэлігія
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ціт Флавій Даміцыян (лац.: Titus Flavius Domitianus; 24 кастрычніка 51, Рым — 18 верасня 96) — рымскі імператар (81—96).

Апошні з дынастыі Флавіяў, малодшы сын Веспасіяна. У 83 перамог герм. племя хетаў, арганізаваў будаўніцтва лімеса (сістэма пагранічных умацаванняў), заснаваў правінцыі Ніжняя і Верхняя Германія. У 85—92 вёў барацьбу на Дунаі супраць цара дакаў Дэцэбала, у 89 вымушаны быў заключыць мір, паводяе якога рымляне абавязваліся выплачваць дакам штогоднюю даніну. Праводзіў самадзяржаўную палітыку, абмяжоўваў уплыў сената, абапіраўся на саслоўе коннікаў і войска, загадаў называць сябе «гаспадаром і богам», што выклікала апазідыю сената. Забіты ў выніку змовы і пракляты сенатам.

Біяграфія Даміцыяна выкладзена Светоніем.

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б в Любкер Ф. Domitianus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 427.
  2. ↑ М. К. Домициан // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1893. — Т. Xа. — С. 960.
  3. ↑ Domitian // Encyclopædia Britannica: a dictionary of arts, sciences, literature and general information / H. Chisholm — 11 — New York, Cambridge, England: University Press, 1911. — Vol. 8. — P. 405.
  4. ↑ а б Любкер Ф. Domitii // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 427–429.
  5. ↑ Домиция Лонгина // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1893. — Т. XI. — С. 1.