Даніель Барэнбойм

Даніель Барэнбойм
ісп.: Daniel Barenboim
Род дзейнасці піяніст, дырыжор, музычны кіраўнік
Дата нараджэння 15 лістапада 1942(1942-11-15)[1][2][…] (82 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Жонка Elena Bashkirova[d]
Альма-матар
Член у
Узнагароды і прэміі
рыцар-камандор ордэна Брытанскай імперыі кавалер Вялікага крыжа ордэна Ганаровага легіёна вялікі афіцэр ордэна Ганаровага легіёна камандор ордэна Ганаровага Легіёна Вялікі крыж з зоркай і плечавай стужкай ордэна «За заслугі перад Федэратыўнай Рэспублікай Германія» кавалер Вялікага крыжа ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»

медаль Эрнста Ройтара[d] (2013)

Прэмія Бруна Крайскага[d]

 прэмія прынцэсы Астурыйскай «Згода»

прэмія Вольфа ў мастацтве (2004)

Імператарская прэмія (2007)

прэмія Леоні Сонінг[d] (2009)

 Ордэн за заслугі ў мастацтве і навуцы

Peace Prize of Hesse[d] (2006)

Медаль міру імя Ота Гана[d] (2010)

Prize Franco Abbiati Italian Music[d] (2013)

залаты медаль Каралеўскага філарманічнага таварыства[d] (2007)

ганаровы доктар Яўрэйскага ўніверсітэта ў Іерусаліме[d] (1996)

Залаты медаль Гётэ[d] (2001)

медаль Бубера-Розенцвайга[d] (2004)

 медаль Гётэ
Грэмі

музычная прэмія імя Герберта фон Караяна[d] (2010)

прэмія Эрнста фон Сіменса[d] (2006)

Прэмія Роберта Шумана[d] (2005)

медаль імя Ганса фон Бюлава[d]

член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук

Kulturgroschen[d] (2006)

медаль таварыства «Уранія»[d] (2014)

Konrad Adenauer Award[d] (19 кастрычніка 2019)

ганаровы доктар Брусельскага вольнага ўніверсітэта[d] (2003)

Берлінскі мядзведзь[d] (1993)

diamond Konex award[d] (2009)

прэмія Echo Klassik дырыжору года[d] (2000)

прэмія Echo Klassik дырыжору года[d] (2006)

ганаровы грамадзянін Берліна[d] (2023)

Marion Dönhoff Award[d]

Classic Brit Awards[d]

Illustrious Citizen of Buenos Aires[d] (2008)

Dresden Prize[d]
Аўтограф Выява аўтографа
Сайт danielbarenboim.com (англ.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Даніель (Даніэль) Барэнбойм (іўр. ‏דניאל בארנבוים‏, ісп. Daniel Barenboim, 15 лістапада 1942, Буэнас-Айрэс) — ізраільскі дырыжор і піяніст.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Аргенціне ў яўрэйскай сям’і. Займаўся музыкай з пяці гадоў, яго першымі і адзінымі настаўнікамі былі маці і бацька — выхадцы з Расійскай імперыі Аіда Шустэр і Энрыке Барэнбойм (1913—1998), абодва піяністы. У лік вучняў Энрыке Барэнбойма ўваходзяць Даніэл Альфрэд Вакс, Лала Шыфрын, Луіс Бакалаў і шэраг іншых вядомых піяністаў. Да вучняў Аіды Барэнбойм адносяцца Вячаслаў Дынерштэйн, Эйран Кацэнеленбаген, Жорж Лепа (George Lepauw) і шэраг іншых.

Даў свой першы канцэрт у Буэнас-Айрэсе ва ўзросце сямі гадоў. У 1952 годзе сям’я пераехала ў Ізраіль. У 1954 годзе Даніэль прыехаў у Зальцбург вучыцца дырыжорскаму мастацтву ў Ігара Маркевіча. З таго часу ён канцэртаваў у розных краінах свету.

З 1975 па 1989 гады Барэнбойм узначальваў Аркестр Парыжа, змяніўшы на гэтай пасадзе Георга Шолці. З 1991 па 2006 год ён кіраваў, зноў-такі ўслед за Шолці, Чыкагскім сімфанічным аркестрам, а акрамя таго, з 1992 года стаў музычным дырэктарам Берлінскай дзяржаўнай оперы. З 2006 года — запрошаны кіраўнік аркестра міланскага тэатра «Ла Скала», з 2011 года — галоўны дырыжор і музычны кіраўнік гэтага тэатра.

Барэнбойм мае грамадзянствы Аргенціны і Ізраіля, а таксама ганаровыя грамадзянствы Дзяржавы Палесціна і Іспаніі; жыве ў Берліне.

Зноскі

  1. ↑ Daniel Barenboim // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Daniel Barenboim // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118506560 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
  4. ↑ а б в Music gives me hope — The Guardian, 2008. Праверана 9 кастрычніка 2020.
  5. ↑ https://www.anba.org.ar/academicos/62/?id=62 Праверана 7 кастрычніка 2024.