Джон Толанд | |
---|---|
англ.: John Toland | |
Дата нараджэння | 30 лістапада 1670[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 11 сакавіка 1722[1][3][…] (51 год) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | філосаф, багаслоў, пісьменнік |
Альма-матар | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Джон То́ланд[4] (англ.: John Toland; 30 лістапада 1670[1][2][…], Ardagh[d], Каралеўства Ірландыя — 11 сакавіка 1722[1][3][…], Патні[d], Surrey[d], Каралеўства Вялікабрытанія) — англійскі філосаф-матэрыяліст.
Нарадзіўся каля горада Ландандэры[4] (Паўночная Ірландыя)[5]. Адукацыю атрымаў ва ўніверсітэтах Глазга (1687—1690[4]), Эдынбурга (1690[4]), Лейдэна (1691—1692[4]), Оксфарда (1693—1695}[4])[5]. У незахаваўшымся творы «Племя левітаў» (1691) і кнізе «Хрысціянства без таямніц» («Christianity not mysterious») з пазіцый дэізму выступіў з крытыкай хрысціянства, разглядаў хрысціянства як род натуральнай рэлігіі і маралі, лічыў, што ў Евангеллі няма нічога, што супярэчыць розуму. Кніга «Хрысціянства без таямніц» была асуджана на спаленне (спалена ў 1697 годзе[5]), а сам Джон Толанд прыгавораны да турэмнага зняволення, але збег. З-за сваіх філасофскіх і палітычных поглядаў быў вымушаны туляцца, жыў і памёр у галечы.
У філасофскіх працах «Лісты да Серэны» (1704) і «Пантэістыкан» (1720) Джон Толанд развіваў ідэі матэрыяльнасці бясконцага і вечнага Сусвету, адзінства руху і матэрыі. Разглядаў рух як сутнасную, універсальную ўласцівасць матэрыі, якая характарызуецца спрадвечнай актыўнасцю, але не выходзіць за межы механістычннага матэрыялізму. Абвяргаў вучэнне Бенедыкта Спінозы пра нязменнасць і нерухомасць субстанцыі і канцэпцыю Ісаака Ньютана пра абсалютную прастору. Абгрунтаваў палажэнне пра непарыўнасць прасторы і часу з рухам і матэрыяй. Выдаў палітычныя творы англійскіх рэспубліканцаў Д. Мільтана (1699) і Д. Гарынгтана (1700).
Ідэі Джона Толанда паўплывалі на развіццё французскага матэрыялізму XVIII стагоддзя, а таксама на А. М. Радзішчава[5].