Дзмітрый Мікалаевіч Дудар

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Дудар.

Дзмітрый Дудар
Поўнае імя	Дзмітрый Мікалаевіч Дудар
Нарадзіўся	8 лістапада 1991(1991-11-08)[1] (33 гады) Гродна, Гродзенская вобласць, Беларусь
Грамадзянства	Беларусь
Рост	197 см
Вага	84 кг[2]
Пазіцыя	брамнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Дынама (Брэст)
Нумар	91
Маладзёжныя клубы
Белкард (Гродна) 2007—2008 РДВАР (Мінск)
Клубная кар’ера[* 1]
2008—2010 Дынама (Мінск) 0 (0) 2011—2012 Белкард (Гродна) 45 (-66) 2013 Хімік (Светлагорск) 21 (-18) 2014—2015 Дынама (Брэст) 22 (-41) 2016 Граніт (Мікашэвічы) 14 (-14) 2016—2017 Слуцк 29 (-28) 2018—2019 Гомель 23 (-32) 2019—2021 Нёман (Гродна) 42 (-45) 2022—2023 Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 26 (-23) 2024— Дынама (Брэст)
Нацыянальная зборная[* 2]
2007 Беларусь (да 17) 2 (-3) 2010 Беларусь (да 20) 2 (-2) 2017 Беларусь B 1 (-0)
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 6 жніўня 2024. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 26 снежня 2017

Дзмітрый Дудар (нар. 8 лістапада 1991, Гродна) — беларускі футбаліст, брамнік брэсцкага «Дынама».

Клубная кар’ера

Выхаванец гродзенскай ДЮСШ Белкард і мінскага РДВАР, з 2008 года пачаў гуляць за дубль мінскага «Дынама». У 2010 годзе атрымаў траўму, з-за якой не гуляў на працягу паловы года. Пасля аднаўлення ад траўмы з сярэдзіны 2011 года выступаў за гродзенскі «Белкард», у сезоне 2012 стаў асноўным брамнікам каманды ў Другой лізе. У сезоне 2013 быў іграком светлагорскага «Хіміка» ў Першай лізе.

У сакавіку 2014 года перайшоў у брэсцкае «Дынама»^[3], дзе стаў другім брамнікам пасля Канстанціна Рудзянка. Сезон 2015 пачаў у якасці дублёра Валерыя Фамічова, але пасля яго зыходу з каманды ў чэрвені стаў асноўным брамнікам.

У студзені 2016 года перайшоў у мікашэвіцкі «Граніт»^[4]. У ліпені 2016 года ў сувязі з фінансавымі праблемамі «Граніта» пакінуў клуб і перайшоў у «Слуцк»^[5], дзе ў сувязі з траўмай Артура Лясько стаў асноўным брамнікам. У сезоне 2017 чаргаваўся ў браме слуцкай каманды з Барысам Панкратавым.

У снежні 2017 года, пакінуўшы «Слуцк», падпісаў аднагадовы кантракт з «Гомелем»^[6]. У складзе «Гомеля» стаў асноўным брамнікам, выцесніўшы Алега Кавалёва. У снежні 2018 года падоўжыў пагадненне з гомельскім клубам на сезон 2019^[7]. Аднак, у сезоне 2019 выступаў пераважна за дубль, згуляў за асноўную каманду толькі ў адным матчы. У ліпені 2019 года пакінуў гомельскі клуб^[8].

Неўзабаве пасля сыхода з гомельскай каманды стаў іграком гродзенскага «Нёмана»^[9], дзе замацаваўся ў якасці асноўнага брамніка. У студзені 2021 года на год падоўжыў кантракт з «Нёманам»^[10]. У сезоне 2021 з’яўляўся на полі нерэгулярна, чаргаваўся ў складзе з Сяргеем Курганскім і Артурам Маліеўскім.

У студзені 2022 года перайшоў у жодзінскае «Тарпеда-БелАЗ»^[11]. У сезоне 2022 быў асноўным брамнікам каманды. У сакавіку 2023 года з-за забароны Міністэрства спорту і турызму не трапіў у заяўку «Тарпеда-БелАЗ» на сезон і не ўдзельнічаў у афіцыйных матчах каманды, толькі ў жніўні вярнуўся ў склад, аднак не выхадзіў на поле, заставаўся на лаўцы запасных. У снежні 2023 года па заканчэнні кантракта пакінуў жодзінскі клуб^[12].

У студзені 2024 года афіцыйна быў дапушчаны да прафесійнай дзейнасці спартсмена ў Беларусі камісіяй пры Генпракуратуры^[13]. У ліпені 2024 года падпісаў кантракт з брэсцкім «Дынама»^[14].

Міжнародная кар’ера

У маі 2010 года выступаў за малодшую моладзевую зборную Беларусі (да 20) на міжнародным турніры ў Партугаліі.

У ліпені 2017 года выступаў за другую зборную Беларусі на Кубку Караля ў Тайландзе.

Дасягненні

• Уладальнік Кубка Беларусі: 2023

Статыстыка выступленняў

Сезон	Дывізіён	Клуб	Матчы	Галы
2008	дубль	Дынама (Мінск)	2	−0
2009	дубль	Дынама (Мінск)	16	−11
2010	дубль	Дынама (Мінск)	13	−4
2011 (2)	Д2	Белкард	11	−21
2012	Д3	Белкард	34	−45
2013	Д2	Хімік	21	−18
2014	Д1	Дынама (Брэст)	4	−8
2015	Д1	Дынама (Брэст)	18	−33
2016 (1)	Д1	Граніт	14	−14
2016 (2)	Д1	Слуцк	14	−11
2017	Д1	Слуцк	15	−17
2018	Д1	Гомель	22	−29
2019 (1)	Д1	Гомель	1	−3
2019 (2)	Д1	Нёман	14	−16
2020	Д1	Нёман	19	−17
2021	Д1	Нёман	9	−12
2022	Д1	Тарпеда-БелАЗ	26	−23
2023	Д1	Тарпеда-БелАЗ	0	0

Грамадзянская пазіцыя

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі^[15].

Крыніцы

1. Dmitri Dudar // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2449070"></a>
2. https://www.pressball.by/footballstat/dmitri_dudar/
3. Брестское «Динамо» подписало контракты с Дударем, Кондратьевым, Жевнеровым и Кириллом Вергейчиком (руск.). by.tribuna.com.
4. "Гранит" подписал Дударя, на просмотре Кибук, Степанов и российский защитник Обивалин (руск.). football.by (25 студзеня 2016). Праверана 22 сакавіка 2024.
5. Дмитрий Дударь стал футболистом "Слуцка" (руск.). football.by (28 ліпеня 2016). Праверана 22 сакавіка 2024.
6. Дударь сменил "Слуцк" на "Гомель" (руск.). football.by (26 снежня 2017). Праверана 22 сакавіка 2024.
7. "Гомель" пролонгировал соглашения с вратарями (руск.). football.by (3 снежня 2018). Праверана 22 сакавіка 2024.
8. Капор и Дударь покинули "Гомель" (руск.)(недаступная спасылка). football.by (12 ліпеня 2019). Архівавана з першакрыніцы 13 ліпеня 2019.
9. "Неман" подписал Дударя и расстался с Борисовым (руск.). football.by (16 ліпеня 2019). Праверана 22 сакавіка 2024.
10. Дударь подписал новое соглашение с "Неманом" (руск.). football.by (19 студзеня 2021). Праверана 22 сакавіка 2024.
11. Дударь сменил Гродно на Жодино (руск.). football.by (10 студзеня 2022). Праверана 22 сакавіка 2024.
12. Дударь официально расстался с "Торпедо-БелАЗом" (руск.). football.by (30 снежня 2023). Праверана 22 сакавіка 2024.
13. Семерым "беглым" атлетам разрешили заниматься профдеятельностью в Беларуси (руск.). sputnik.by (26 студзеня 2024). Праверана 22 сакавіка 2024.
14. Дмитрий Дударь перешел в брестское "Динамо" (руск.). football.by (9 ліпеня 2024). Праверана 6 жніўня 2024.
15. 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА  (бел.). Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 22 сакавіка 2024.

Спасылкі

• Профіль на афіцыйным сайце «Нёмана» (руск.)