Дзьёрдзь Лукач

Дзьёрдзь Лукач
венг.: Lukács György
Дата нараджэння 13 красавіка 1885(1885-04-13)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 4 чэрвеня 1971(1971-06-04)[3][2][…] (86 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Дзеці Ferenc Jánossy[d] і Lajos Jánossy[d]
Род дзейнасці філосаф, палітык, пісьменнік, выкладчык універсітэта, сацыёлаг, літаратурны крытык, мастацтвазнавец, philosopher of culture, гісторык літаратуры, літаратуразнавец
Навуковая сфера філасофія, эстэтыка і гісторыя літаратуры[d]
Месца працы
Навуковая ступень доктар філасофскіх навук
Альма-матар
Партыя
Член у
Прэміі
Узнагароды
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзьёрдзь Бернат Лукач Сегедскі (венг.: Szegedi Lukács György Bernát, сапр. імя Дзьёрдзь Бернат Лёвінгер, венг.: Löwinger György Bernát; у гады жыцця ў СССР — Георгій Восіпавіч Лукач;[8], 13 красавіка 1885, Будапешт — 4 чэрвеня 1971, тамсама) — венгерскі філосаф-неамарксіст яўрэйскага паходжання, літаратурны крытык. Адна з ключавых фігур т.зв. заходняга марксізма, заснавальнік будапешцкай школы марксізму. Лічыцца таксама адным з найбуйнейшых прадстаўнікоў марксісцкага літаратуразнаўства

Лукач стварыў сістэму марксісцкай эстэтыкі, якая адмаўляе патрэбу палітычнага кантролю мастацкага самавыяўлення і бароніць гуманістычныя прынцыпы[9]. Працягваў развіваць Марксаву тэорыю адчужэння індывіда ў індустрыяльным грамадстве[9].

Аб Лукачы

[правіць | правіць зыходнік]

Н. Бердяев в работе «Истоки и смысл русского коммунизма» назвал Лукача, «венгерца, пишущего по-немецки» «самым умным из коммунистических писателей» (М., 1990, с. 82, 87).

  • Ойзерман Т. И. Дьердь Лукач как исследователь философии Гегеля // Вопросы философии. № 11. 1985.
  • Жижек С. Г. Лукач — философ ленинизма // История и классовое сознание. Исследования по марксистской диалектике. М.: Логос-Альтера, 2003.
  • Дмитриев А. Н. Марксизм без пролетариата: Георг Лукач и ранняя Франкфуртская школа (1920—1930-е гг.). — СПб.; М.: Издательство Европейского университета в Санкт-Петербурге; Летний сад, 2004. — 528 c. — (Труды факультета политических наук и социологии; Вып. 10.) отрывки
  • Земляной, С. Духовные искания молодого Лукача (PDF) // Логос. — 2006. — № 1. — С. 109—115.
  • Поцелуев С. П. «История и классовое сознание» Д. Лукача: теория «овеществления» и романтический антикапитализм. // Вопросы философии.1993 № 4.
  • Ишицука Ш. Понятие природы у Лукача и Гуссерля. Перевод В. В. Бибихина. // Философия и человек. М., 1993. Ч. II. С.224-227.

«Лукач — масса философских слов и оборотов, но нет контроля над основной мыслью, которая уходит бог весть куда и удерживается только общими местами, часто воспоминаниями о „диамате“» (Мих. Лифшиц)[10].

Зноскі

  1. ↑ а б Сац И. А. Лукач // Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 4. — С. 442–443.
  2. ↑ а б Gyorgy Lukacs // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Лукач Дьёрдь // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
  4. ↑ а б Лукач Дьёрдь // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  5. ↑ а б Catalog of the German National Library Праверана 27 жніўня 2024.
  6. ↑ https://library.hungaricana.hu/hu/view/BFLV_bn_25_07_1999_3_2/?pg=77&layout=s
  7. ↑ а б в г Történelmi Tár — 2010. Праверана 23 лютага 2025.
  8. ↑ Из стенограммы заседания общего собрания штатных работников и договорников Института философии АН СССР (17 мая 1937)
  9. ↑ а б Gyorgy Lukacs | Hungarian philosopher | Britannica.com Архівавана 30 кастрычніка 2017.
  10. ↑ Лукач Архівавана 12 лютага 2012.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]