Дніпрова Чайка | |
---|---|
![]() | |
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 20 кастрычніка 1861[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 13 сакавіка 1927[2] (65 гадоў) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Муж | Feofan Vasylevskyj[d] |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | пісьменніца |
![]() |
Дніпрова Чайка (сапр. Людміла Аляксееўна Васілеўская; 1 лістапада 1861, вёска Зялёны Яр — 13 сакавіка 1927) — украінская пісьменніца-празаік, паэтэса і перакладчык.
Скончыла гімназію ў Адэсе (1879). Майстар інтымнай і грамадзянскай лірыкі. Аўтар рытмізаваных лірычных мініяцюр, адметных сацыяльнай сімволікай, рамантычным пафасам і філасофскім роздумам пра сэнс жыцця: «Дзяўчына-чайка» (1892), «Скала» (1893), «Буравеснік» (1900), «Плаўні гараць» (1902). Побыт украінскай інтэлігенцыі і сялянства адлюстраваны ў апавяданнях «Знахарка» (1885), «Крыжанос» (1896), «У школе» (1909). Вядома як збіральніца фальклору, перакладчыца.