Дональд Туск | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Donald Tusk | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Херман ван Рампёй | ||||||
Пераемнік | Шарль Мішэль | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Яраслаў Качыньскі | ||||||
Пераемнік | Эва Копач | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
22 красавіка 1957 (67 гадоў) |
||||||
Імя пры нараджэнні | польск.: Donald Franciszek Tusk | ||||||
Бацька | Дональд Туск[d] | ||||||
Маці | Эва Туск[d] | ||||||
Жонка | Малгажата Туск | ||||||
Дзеці |
сын: Міхаіл дачка: Катажына |
||||||
Нацыянальнасць | Кашуб | ||||||
Веравызнанне | Каталіцызм | ||||||
Партыя | Грамадзянская платформа | ||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Прафесія | Гісторык | ||||||
Аўтограф | |||||||
Узнагароды |
|
||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Дональд Францішак Туск (польск.: Donald Franciszek Tusk; нар. 22 красавіка 1957, Гданьск) — польскі дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр Польшчы (2007—2014 і з 2023).
Нарадзіўся ў Гданьску, скончыў гістарычны факультэт Гданьскага ўніверсітэта. У 1990-я быў удзельнікам партыі Ліберальна-дэмакратычны кангрэс. У 1997 быў абраны ў Сейм. З 2001 Туск займае пасаду лідара партыі «Грамадзянская платформа» як адзін з яе заснавальнікаў. У 2005 удзельнічаў у прэзідэнцкіх выбарах. Перамог у першым туры з 36,3 % галасоў[3], аднак у другім туры саступіў Леху Качыньскаму, які атрымаў 54,04 % галасоў[4].
16 лістапада 2007 пасля перамогі яго партыі на парламенцкіх выбарах стаў прэм’ер-міністрам Польшчы[5]. Пакінуў пасаду да 22 верасня 2014 года.
30 жніўня 2014 Дональд Туск абраны прэзідэнтам Рады ЕС[6][7].
11 снежня 2023 года ізноў абраны прэм’ер-міністрам Польшчы.
Дональд Туск наведваў Беларусь 1 жніўня 2005 года, калі выконваў функцыі віцэ-маршалка польскага Сейма. Візіт быў звязаны з канфліктам вакол Саюза палякаў на Беларусі, дзе ў 2005 годзе здарыўся раскол. Туск прыехаў падтрымаць тую частку арганізацыі, якая згуртавалася вакол новаабранай старшыні Анжалікі Борыс[8][9]. Папярэдні кіраўнік Саюза Тадэвуш Кручкоўскі, які падтрымліваў лаяльную да беларускіх уладаў частку Саюза, крытычна паставіўся да прыезду Дональда Туска ў Гродна.
Тады ж было зроблена фота, на якім быццам бы гродзенскія палякі стаяць перад Тускам на каленях. Фота з 2015 года пачала выкарыстоўваць у сваіх патрэбах расійская прапаганда, выдаючы гродзенцаў за украінцаў. Насамрэч, гродзенская польская меншасць не станавілася на калені перад Тускам. Сталыя жанчыны маліліся на каленях каля сядзібы Саюзу палякаў, якую заняў АМАП, а Дональд Туск проста прайшоў побач, патрапіўшы ў аб'ектывы фатографаў[10].
У 2007 годзе Дональд Туск зноў хацеў прыехаць у Беларусь, але яго машыну не прапусцілі праз мяжу. КДБ Беларусі зрабіў тады заяву, што Туск ведаў аб сваім статусе нон-грата, але наўмысна пайшоў на скандал, каб павысіць папулярнасць сваёй партыі перад выбарамі[11].
Аднас на часы першага прэм'ерства Туска выпаў таксама перыяд адлігі ў адносінах Захаду з Беларуссю. У 2009 годзе стартавала ініцыятыва Усходняе партнёрства, у склад удзельнікаў якой ўвайшла і Беларусь. Аднак канфлікт вакол Саюза палякаў на Беларусі, які не спыніўся, і парушэнні правоў чалавека ў час прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі ў 2010 годзе, сталі прычынай рэзкай крытыкі беларускага рэжыму з боку Туска.
У 2020 годзе Дональд Туск адкрыта падтрымаў пратэсты ў Беларусі і прапанаваў высунуць Святлану Ціханоўскую і Сяргея Ціханоўскага на Нобелеўскую прэмію міру[12].