Дыня

Дыня
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Cucumis melo L., 1753


Сістэматыка
на Віківідах
Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  22362
NCBI  3656
EOL  584424
IPNI  116427-3
TPL  kew-2746992

Дыня[3] (Cucumis melo) — расліна сямейства Гарбузовыя (Cucurbitaceae), бахчавая культура.

Апісанне

[правіць | правіць зыходнік]

Расліна з паўзучьм сцяблом даўжынёй да 3—4 м, укрытым цвёрдымі валаскамі. Лісце на доўгіх чаранках, суцэльнае або лопасцевае, апушанае, з вусікамі ў пазухах. Кветкі часцей аднаполыя, ярка-жоўтыя, развіваюцца ў пазухах лісця.

Спелыя плады дыні

Плод — шматнасенная несапраўдная ягада з сакаўной, салодкай, духмянай мякацдю, багатай цукрам (да 18 %), вітамінам C (да 60 мг%), карацінам, мінеральнымі солямі. На адной расліне ў залежнасці ад гатунку і месцы вырошчвання можа сфармавацца ад двух да васьмі пладоў, масай ад 1,5 да 10 кг. Плады дыні маюць шарападобную або цыліндрычную форму, зялёнай, жоўтай, карычневай або белай афарбоўкі, як правіла з зялёнымі палоскамі. Перыяд выспявання ад двух да шасці месяцаў.

Распаўсюджанне

[правіць | правіць зыходнік]

Радзімай дыні лічыцца Афрыка і паўвостраў Індастан. Вядома шмат падвідаў і сартоў, у т. л. хамійская дыня.

Дыня цепла-і светлалюбівая расліна, устойлівая да засалення глебы і засухі, дрэнна пераносіць падвышаную вільготнасць паветра. Вырошчваецца ў краінах з сухім, цёплым кліматам.

Выкарыстанне

[правіць | правіць зыходнік]

Каштоўная харчовая, дыетычная культура. 3 мякаці атрымліваюць мёд (бекмез).

Зноскі

  1. ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 42. — 160 с. — 2 350 экз.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Дыня // БЭ ў 18 т. Т. 5. Мн., 1997.