Дэзірад | |
---|---|
фр. La Désirade | |
Характарыстыкі | |
Плошча | 21,42 км² |
Насельніцтва | 1 595 чал. |
Шчыльнасць насельніцтва | 74,46 чал./км² |
Размяшчэнне | |
16°18′51″ пн. ш. 61°03′46″ з. д.HGЯO | |
Архіпелаг | Малыя Антыльскія астравы |
Акваторыя | Атлантычны акіян |
Краіна | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Дэзірад (фр.: La Désirade) — востраў у Атлантычным акіяне. Уваходзіць у склад французскага заморскага дэпартамента Гвадэлупа. Плошча вострава - 21,42 км². Насельніцтва - 1595 чал. (2006 г.)
Востраў Дэзірад знаходзіцца ў 9,3 км на захад ад вострава Гвадэлупа, у 6717 км на паўднёвы захад ад Парыжа і ў 8465 км на паўднёвы захад ад Мінска. Выцягнуты ў даўжыню на 11,75 км. Шырыня складае прыкладна 2,4 км.
Дэзірад быў утвораны ў выніку некалькіх вулканічных вывяржэнняў, што прыкладна 145 млн гадоў таму сфарміравалі падводнае базальтавае плато. Пазней на ім склалася вапняковая структура, вяршыня якой з'яўляецца сучасным востравам з узгорыстым рэльефам. Вапняковая будова паверхні не садзейнічае ўзнікненню сталых вадацёкаў. Дажджавая вільгаць хутка прасочваецца пад зямлю. Па адной з версій, назва вострава паходзіць ад ісп.: desaparición "знікненне". Узбярэжжа атачаюць пясчаныя і галечныя пляжы, а таксама кола каралавага рыфа.
На ўзгорках, дзе прыток вільгаці пасля ападкаў даволі высокі, растуць дрэвы. Астатняя частка вострава пакрыта ксерафітнымі хмызнякамі і кактусамі. Фаўна прадстаўлена агуці, ігуанамі, шматлікімі птушкамі.
Да прыходу еўрапейцаў востраў Дэзірад быў населены індзейцамі, аравакамі і карыбамі. Некаторыя сучасныя астравіцяне лічаць сябе іх нашчадкамі.
У 1493 годзе адрыты Хрыстафорам Калумбам. У XVIII стагоддзі французскія ўлады выкарыстоўвалі востраў для высылкі злачынцаў і хворых на лепру. Лепразорый існаваў з 1725 да 1950 года.
У нашы дні населена толькі паўднёвая частка вострава, дзе знаходзіцца паселішча Басежур. Значная частка яго жыхароў пакутуе на скураныя хваробы. Але з дапамогай грамадскіх аб’яднанняў развіваецца экалагічны турызм.