Егіпецкі музей (Турын)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Егіпецкі музей.
Егіпецкі музей
Заснаваны 1824
Заснавальнік Карл Фелікс
Адкрыты 1824
Месцазнаходжанне
Наведвальнікі
  • 898 500 чал. (2022)[2]
Памеры фонду 3 500 item[3]
Адрас Via Accademia delle Scienze 6[1]
Дырэктар Christian Greco[d]
museoegizio.it (італ.)​ (англ.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Егіпецкі музей у Турыне (Museo Egizio) — першы ў свеце музей, прысвечаны цывілізацыі Старажытнага Егіпта. Гісторыя музейнага збору ўзыходзіць да 1730-х гадоў, калі сардзінскі кароль Карл Эмануіл III, у рукі якога патрапіла алтарная таблічка з храма Ізіды, адправіў у Егіпет батаніка Віталіяна Данаці для пошуку егіпецкіх старажытнасцяў, падобных ёй.

У 1824 годзе Шампальён, працуючы над папірусамі з турынскага збору, абвясціў пра расшыфроўку іерогліфаў, і Еўропу захліснула хваля егіптаманіі. У тым жа годзе кароль Карл Фелікс, не павыкупляючыся на выдаткі, набыў для свайго музея збор Бернардына Дравеці, які, прадстаўляючы інтарэсы Напалеона ў Каіры, на працягу шматлікіх гадоў скупляў егіпецкія старажытнасці.

У працяг XIX стагоддзі музей папоўніўся зборамі егіптолага Эрнэста Ск'япарэлі, аднак з часам музейная калекцыя стала саступаць па паўнаце і значнасці як збору Луўра, так і берлінскаму Егіпецкаму музею. Апошнім значным даданнем да калекцыі стаў невялікі храм, вывезены з Нубіі ў перыяд будаўніцтва Асуанскай плаціны.

Егіпецкі музей — адзін з найбольш наведвальных у Турыне. Штогод тут бывае звыш паўмільёна турыстаў. Напярэдадні Зімовай Алімпіяды ў Турыне будынак музея быў перабудаваны, а ў 2004 годзе ўрад у парадку эксперыменту перадаў кантроль над музеем у рукі спецыялізаванага прыватнага фонду.

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б Indagine sui musei e le istituzioni similari — 2022.
  2. ↑ https://www.agenzianova.com/news/nel-2022-record-di-visitatori-al-museo-egizio-e-al-mauto-di-torino/
  3. ↑ ISTAT ISTAT 2015 survey on museums and similar institutions — 2017.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Wolfgang Kosack: «Schenute von Atripe» De judicio finale. Papyruskodex 63000.IV im Museo Egizio di Torino // Einleitung, Textbearbeitung und Übersetzung herausgegeben von Wolfgang Kosack. Berlin 2013, Verlag Brunner Christoph, ISBN 978-3-9524018-5-9
  • Wolfgang Kosack:Basilios «De archangelo Michael»: sahidice Pseudo — Euhodios «De resurrectione»: sahidice Pseudo — Euhodios «De dormitione Mariae virginis»: sahidice & bohairice : < Papyruskodex Turin, Mus. Egizio Cat. 63000 XI. > nebst Varianten und Fragmente. In Parallelzeilen ediert, kommentiert und übersetzt von Wolfgang Kosack. Christoph Brunner, Berlin 2014. ISBN 978-3-906206-02-8.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]