Ездра (іўр.: עֶזְרָא, Эзра; грэч. Έσδράς; лац.: Esdras) — адзін з галоўных іўдзейскіх свяшчэннікаў, які пабываў у вавілонскім палоне. Паводле біблейскага падання, жыў у часы панавання іўдзейскага цара Іасіі[крыніца?]. Калі знаходзіўся ў Вавілоніі, ён звярнуў на сябе ўвагу цара Артаксеркса і заслужыў у яго асаблівы давер. Цар зрабіў яго сваім упаўнаважаным па справах іўдзеяў. Ад Артаксерса ён атрымаў паўнамоцтвы вывесці ў Палесціну іўдзеяў, якім не ўдалося вярнуцца на радзіму з першай часткай перасяленцаў, даставіць у Іерусалім дары і прынашэнні ад цара і народа для храма, назіраць за захаваннем закону і парадку сярод насельніцтва. Сваю дзейнасць на радзіме ён пачаў з правядзення шэрагу неабходных рэформ, якія мелі на мэце адраджэнне іўдзейскага народа пасля вавілонскага палону. Па яго даручэнню іўдзейскія кніжнікі сталі рабіць пераклады кніг Майсея на арамейскую мову і суправаджаць іх тлумачэннямі. Імем бога Яхве і персідскага цара Кіра II ён сумесна з Неяміем дамогся скасавання змешаных шлюбаў і выгнання з Палесціны іншапляменных жонак іўдзеяў з іх дзецьмі, якім забараняўся доступ у Іерусалім. Гэтаму іўдзейскаму рэфарматару прыпісваецца ўвядзенне ў літаратурны ўжытак халдзейскай мовы замест забытай у палоне старажытнаяўрэйскай, аб’яднанне ў адзіны звод свяшчэнных кніг Старога запавету, выпраўленне пашкоджаных спісаў, а таксама аўтарства трэцяй і чацвёртай кніг Царстваў, дзвюх кніг Параліпаменан і адной кнігі Бібліі, вядомай пад яго імем (першая кніга Ездры). Што датычыцца другой і трэцяй кніг Ездры, якія дайшлі ў грэчаскім і лацінскім перакладах і прыпісваюцца па традыцыі гэтаму аўтару, то яны не лічацца кананічнымі, не з’яўляюцца арыгінальнымі і ўзніклі значна пазней за час жыцця самога Ездры[1].
![]() |
Ездра на Вікісховішчы |
---|