Елка Энгельмана

Елка Энгельмана
Агульны выгляд расліны
Навуковая класіфікацыя
Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Хвойныя Клас:  Хвойныя Парадак:  Хвоі Сямейства:  Хваёвыя Род:  Елка Від:  Елка Энгельмана
Міжнародная навуковая назва
Picea engelmannii Parry ex Engelm.
Арэал
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 2.3 Least Concern : / 42322
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   183291 NCBI   3334 EOL   1061646 GRIN   t:28288 IPNI   262646-1 TPL   kew-2563424

Елка Энгельмана^[1] (Picea engelmannii) — від дрэў роду Елка (Picea) сямейства Хваёвыя (Pinaceae).

Распаўсюджанне і экалогія

У прыродзе арэал віду ахоплівае лясны пояс Скалістых гор Паўночнай Амерыкі. Расце на вышыні 1500—3500 м, аж да верхняй мяжы лесу, часцей па ценявых схілах гор і ў далінах.

Утварае абшарныя чыстыя і змешаныя лясы з піхтамі аднаколернай (Abies concolor), Abies amabilis, Abies procera, псеўдатсугай Мензіса (Pseudotsuga menziesii), Larix occidentalis, Tsuga heterophylla, хвоямі Pinus contorta и Pinus monticola — у ніжнім поясе; у верхнім поясе — з Abies lasiocarpa, Tsuga mertensiana, Larix lyallii, хвоямі Pinus albicaulis, Pinus flexilis, Pinus aristata і Chamaecyparis nootkatensis.

У Еўропе як дэкаратыўная культывуецца з 1863 года. У Расіі з канца XIX стагоддзя, малараспаўсюджаная.

Жыве да 300—400 (600) гадоў.

Батанічнае апісанне

Прадстаўнікі віду — дрэвы вышынёй 30-50 м, пры дыяметры ствала 90 см. Крона густая, конусападобная, нярэдка несіметрычная, са злёгку ніцымі галінамі. Кара парэпаная, лускаватая, чырванавата-карычневая, тонкая. Маладыя парасткі жаўтлява-карычневыя, з іржавым апушэннем.

Пупышкі конусападобныя. Ігліца даўжынёй 15-20 (да 25) мм, шырынёй 1,5—2 мм, чатырохгранная, вострая, з двума—чатырма вусцяйковымі лініямі на кожным баку, шыза-зялёная да шызай, старая больш зялёная. На радзіме ігліца трымаецца 10-15 гадоў, у Санкт-Пецярбургу 5-7 гадоў.

Шышкі яйкападобна-цыліндрычныя, даўжынёй 4-7 см, дыяметрам 2,5 см, да паспявання бардовыя, спелыя — светла-карычневыя, з тонкімі, гнуткімі, друзла размешчанымі па краі, зубчастымі лускамі. Спеюць у жніўні—верасні, ападаюць вясной наступнага года. Насенне даўжынёй каля 3 мм, бурае, з крылом даўжынёй каля 12 мм. У 1 кг 160—350 тысяч насенін; сярэдняя вага 1000 штук — 3 г.

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 97. — 160 с. — 2 350 экз.

Літаратура

• Деревья и кустарники СССР. Дикорастущие, культивируемые и перспективные для интродукции. / Ред. тома С. Я. Соколов и Б. К. Шишкин. — М.—Л.: Изд-во АН СССР, 1949. — Т. I. Голосеменные. — С. 139. — 464 с. — 3 000 экз.

Спасылкі

• Ель Энгельмана: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)