Жан-Мацье-Філібер Серур’е | |
---|---|
фр.: Jean-Mathieu-Philibert Sérurier | |
Дата нараджэння | 8 снежня 1742[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 21 снежня 1819[1][3][…] (77 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | Каралеўства Францыя |
Род войскаў | Вялікая армія |
Званне | Маршал Імперыі[d] |
Бітвы/войны | |
Узнагароды і званні | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Жан-Мацье-Філібер Серур’е (фр. Jean Mathieu Philibert Sérurier) (8 снежня 1742, Лаон, Іль-дэ-Франс — 21 снежня 1819, Парыж) — граф з 3 чэрвеня 1808 года, ганаровы маршал Францыі з 19 мая 1804,
Серур’е нарадзіўся ў Лаоне ў сям’і прыдворнага служачага, які адказваў за лоўлю кратоў ў каралеўскіх стайнях. У сакавіку 1755 прызваны ў армію (фр. milice provinciale), з кастрычніка 1759 — прапаршчык Амонскага пяхотнага палка каралеўскай арміі.
Серур’е адзін з нямногіх камандзіраў Напалеона, якія ваявалі ў Сямігадовую вайну. У 1760 годзе ён быў паранены ў бітве пры Варбурзе. У 1762 Серур’е атрымаў чын лейтэнанта і быў адпраўлены ў Партугалію.