Закон Пуазёйля

Зако́н Пуазёйля — закон выцякання вадкасці праз тонкую цыліндрычную трубку.

Паводле закону Пуазёйля аб'ём вадкасці Q, што працякае за адзінку часу праз папярочнае сячэнне трубкі дыяметрам d, вызначаецца формулай:

${\displaystyle Q=k{\frac {p-p_{0}}{l}}d^{4},}$

дзе p і p₀ — ціск на ўваходзе ў трубку і выхадзе з яе адпаведна, l — даўжыня трубкі, ${\displaystyle k={\frac {\pi }{128\eta }}}$ — велічыня, звязаная з каэфіцыентам дынамічнай вязкасці η.

Закон устаноўлены эксперыментальна Ж. Л. М. Пуазёйлем у 1840, сувязь велічынь k і η вызначана Дж. Г. Стоксам у 1851.

Закон Пуазёйля выконваецца для ламінарнага цячэння вадкасці, выкарыстоўваецца ў вісказіметрыі.

Літаратура

• Пуазёйля закон // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. С. 113.