Запалка

Успыхванне запалкі

Гарыць запалка

Запалкі

Запалка — палачка з гаручага матэрыялу з запальнай галоўкай на канцы, якая служыць для атрыманя адкрытага агню. З'явіліся ў канцы 18 стагоддзя.

У Беларусі запалкі вырабляюцца на заводах у Пінску і Барысаве.

Віды сучасных запалак

Галоўка запалкі ў павялічэнні

Па матэрыялу палачкі запалкі можна падраздзяліць на драўляныя (вырабленныя з мяккіх парод дрэў — ліпы, асіны, таполі, хвоі), кардонныя і васкавыя (парафінавыя — вырабленыя з бавоўнавага жгута, прапітаннага парафінам).

Па метаду запальвання: цёрачныя (запальваючыяся пры трэнні аб адмысловую паверхню — цёрку) і бясцёрачныя (запальваючыяся пры трэнні аб любую паверхню).

Цёрачныя запалкі ўсялякага тыпу з’яўляюцца асноўным масавым відам запалак ва ўсім свеце.

Бясцёрачныя запалкі (сексвісульфідныя) выпускаюцца ў аснаўным у Англіі і ЗША, у абмежаванай колькасці.

Тэмпература гарэння

Тэмпература полымі адпавядае тэмпературы ўзгарання драўніны, а тэмпература гарэння драўніны складае 800-1100

Гісторыя запалкі

Раннія адкрыцці

Пэўнае падабенства да запалак было ў сярэднявяковым Кітае. Гэта былі тонкія шчэпачкі з кончыкамі, прапітанамі звычайнай чыстай серай.

Гл. таксама

• Філуменія
• Запальніца
• Агонь
• Крэсіва

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Запалка