Звон

Прылада тыповага еўрапейскага звана: 1. хамут, 2. карона, 3. галава, 4. паясок, 5. талія, 6. гукавое кольца, 7. губа, 8. вусце, 9. язык, 10. заплечыкі
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Звон (значэнні).
Званар

Звон — простая прылада для стварэння гуку. У музыцы класіфікуецца як музычны ўдарны інструмент.

Звычайна мае форму цыліндру або ўсечанага конусу з адкрытым канцом, які працуе рэзанатарам. Звон таксама часта нагадвае па форме парожнюю грушу, якой адрэзалі ніжнюю частку. Гук можа вызывацца языком, які падвешваецца ўнутры звона, і стукаецца аб яго сценкі, калі звон раскачваецца з боку ў бок, ці малатком адпаведнага памеру, якім б’юць па звону звонку.

Званы, як правіла, адліты з металу (бронза або іншыя сплавы), невялікія званы могуць вырабляцца са шкла або керамікі.

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • «Камбани, клепала и овчарски звънци в България»-проф.д-р Добри Палиев,ИМ,1984
  • «Звънчарството в България»-Иван Качулев,БАН

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]