Зубец (фартыфікацыя)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Зубец.
Зубцы

Зубец, мерлон (ад фр.: merlon — міжаконне) — вертыкальны выступ-завяршэнне муроў збудаванняў, пераважна старажытных і сярэдневечных. Звычайна мелі абарончае прызначэнне, і прыкрывалі звонку галерэю для абаронцаў. Маглі мець бойніцы. Ужываліся таксама як дэкарацыйныя дэталі будынкаў.[1]

Ластаўчын хвост

Прамежак (лексіка 17 ст.) — баявы прарэз на зубцах і прагалы між імі, якія служылі як бойніцы верхняга бою.[1]. Вертыкальныя прарэзы, моцна і плаўна пашыраныя да верху («ластаўчыныя хвасты»), з'явіліся, як мяркуецца, за шырэйшым з'яўляннем агнястрэльнай зброі ў 14 ст., а архітэктурна звязаныя з гатычным стылем[2].

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б Усеагульная гісторыя… Т.1.
  2. ↑ Усеагульная гісторыя… Т.4, С.496.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Всеобщая история архитектуры. Т.1, 1958. — 686 с.
  • Всеобщая история архитектуры. Т.4. — Л.-М., 1966. — 693 с.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]