И

Кірылічны алфавіт
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е (Ѐ) Ё Є Ж З
Ѕ И (Ѝ) І Ї Й Ј
К Л Љ М Н Њ О
П Р С Т Ћ Ќ У
Ў Ф Х Ц Ч Џ Ш
Щ Ъ Ы Ь Э Ю Я
Гістарычныя літары
(Ҁ) (Ѹ) Ѡ (Ѿ) (Ѻ) Ѣ Ꙗ
Ѥ Ꙉ ІѢ Ѧ Ѫ Ѩ Ѭ
Ѯ Ѱ Ѳ Ѵ (Ѷ) Ын Ꚉ
Літары неславянскіх моў
Ӑ Ӓ Ә Ӛ Ӕ Ғ Ӷ
Ҕ Ӗ Ҽ Ҿ Ӂ Җ Ӝ
Ҙ Ӟ Ӡ Ӥ Ӣ Ӏ Ҋ
Қ Ҟ Ҡ Ӄ Ҝ Ԟ Ӆ
Ӎ Ҥ Ң Ӊ Ӈ Ӧ Ө
Ӫ Ҩ Ҧ Ҏ Ҫ Ҭ Ӳ
Ӱ Ӯ Ү Ұ Ҳ Һ Ҵ
Ӵ Ҷ Ӌ Ҹ Ӹ Ҍ Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках
не маюць статусу
(самастойных) літар.

И (г. зв. І васьмярычнае) — літара кірыліцы. Ужываецца ў алфавітах балгарскай, сербскай, македонскай, рускай, украінскай і шэрагу неславянскіх моў.

У рускім алфавіце — 10-я і абазначае гук [і]. Ва ўкраінскім — 11-я і абазначае гук [и] (сярэдні гук паміж [і] і [ы]). Сучасны беларускі алфавіт літару И не ўжывае, у адрозненне ад алфавіта старабеларускай мовы. Выключэнне з беларускага алфавіта літары и адбылося толькі ў канцы 1900-х гадоў на старонках газеты «Наша ніва»[1].

Царкоўнаславянская назва літары — Иже.

Кірылічная И паходзіць ад грэчаскай літары Η, η (эта).

Зноскі

  1. ↑ А.I. Яновіч. Станаўленне графічнай сістэмы беларускай літаратурнай мовы новага перыяду // Беларуская мова: хрэстаматыя: вучэбны дапаможнік / аўт.-склад. З. І. Бадзевіч і інш. — Мн.: Изд-во Юнипресс, 2005. ISBN 985-474-560-0

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]