Кагуро

царства
Кагуро
高句麗
고구려
Сцяг
Сцяг
Кагуро ў 476 н.э.
Кагуро ў 476 н.э.
< 
< 
 >
Сталіца Чальбон (37 год да н.э. — 3 год н.э.)
Кунэ (3-427)
Пхеньян (427-668)
Мова(ы) Кагуро
Афіцыйная мова Goguryeo[d]
Рэлігія мусок, канфуцыянства, даасізм, будызм
Насельніцтва ацэначна 3 500 000 у 668 годзе
Форма кіравання манархія
 • 391-413 Кагуро
 • 413-491 Чансухо
 • {{{год_кіраўніка4}}} Ёнянхо
Гісторыя
 • 37 год да н.э. Заснавана
 • 372 н.э. Увядзенне будызму
 • 391-413 Войны Квангэтхо
 • 598-614 Кагуроска-суйскія войны
 • 645-668 Кагуроска-танскія войны
 • 668 Падзенне Пхеньяна
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кагуро́ (кар. 고구려, 高句麗,[koɡuɾjʌ] кіт. трад. 高句驪, спр. 高句丽, піньінь gāogōulǐ, саст. Гао-Гюйлі; 37 да н.э. — 668) — назва аднаго з карэйскіх плямёнаў, а пазней — адной з трох раннефеадальных дзяржаў. Племя кагуро да пачатку I стагоддзя займала тэрыторыю ў сярэднім цячэнні ракі Ялуцзян (карэйская назва — Амнакан), якая ў наш час аддзяляе Кітай ад КНДР.

Першае падрабязнае апісанне ўтрымліваецца ў кітайскай дынастыйнай гісторыі («Сань го чжы», III стагоддзе). Пасля Качасонскай вайны, кагуросцы былі ўключаны ў акругу Сюаньту. Племянное дзяржаўнае ўтварэнне Кагуро дабілася незалежнасці ад імперыі Хань у 37 да н.э. У III стагоддзі было разгромлена царствам Вэй, але пасля здолела адрадзіцца.

Сучасная назва «Карэя» паходзіць ад назвы сярэдневяковай дзяржавы Каро, якая, у сваю чаргу, з'яўляецца скарачэннем ад «Кагуро».

Сталіца дзяржавы Кагуро — горад Хвандо (сучасны Цзіянь у Паўночна-Усходнім Кітаі), а з пачатку V стагоддзя — Пхеньян.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Кагуро // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. С. 403.
  • Н. Я. Бичурин (о. Иакинф) «Собрание сведений…»
  • Л. Н. Гумилёв «Хунну в Китае»/I. Тление/Корея
  • Ким Бусик. Самгук Саги (Исторические записи трёх государств). Кн. 2. Летописи Когурё. Летописи Пэкче. М.: «Восточная литература». 1995 г.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]